#แค้นรักหลินฮุน EP.39 : Begin Again. (NC)

#แค้นรักหลินฮุน : Begin Again.

  “ นี่มึงมาจริงดิ ” ลินเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กยืนกดโทรศัพท์รออยู่ที่ล็อบบี้ใต้คอนโดของเขา

  “ มึงเห็นกูมั้ยละ ” เจตอบกลับ

  “ กวนส้นตีน ”

  “ แล้วมาทำไม ดึกแล้ว ” ลินถามขึ้นอีกครั้ง

   “ คิดถึง ” 

ได้ยินไม่ผิด

เจพูดว่าคิดถึงจริงๆ

    “ อ่าว ไม่คิดถึงกูบ้างหรอ ยืนนิ่งทำไม ”

     “ กูตกใจ ”

    “ ไม่คิดว่ามึงจะพูด ” ลินตอบกลับ

    “ ไร้สาระ ” เจยิ้มขำก่อนจะเดินนำไปทางลิฟท์ โดยที่มีเจ้าของห้องเดินตามมาแตะคีย์การ์ดเพื่อกดเลขชั้น

.

.

.

    “ ลิน ”

    “ ครับ ” ลินตอบกลับหลังจากที่เจเดินไปนั่งอยู่ที่โซฟาอย่างเคย

อย่างเคยจริงๆ

ห้องนี้เจ้าของนอกจากลินก็คงจะเป็นเจนี่แหละ

   “ มานี่ ” เจพูดก่อนจะกวักมือเรียกเพื่อให้อีกฝ่ายเดินมาหา

    “ หายงอนยัง ” เจถามขึ้นอีกครั้งเมื่อลินหย่อนตัวลงนั่งข้างๆเขา

    “ ไม่ได้งอน อย่าคิดมาก ”

   “ ทำไมขี้น้อยใจไม่หายสักที ”

    “ ไม่ได้ขี้น้อยใจ นี่มึงจะแกล้งไรกู ”

    “ เปล่า ไม่ได้แกล้ง ” เจตอบกลับก่อนจะเอนหัวซบลงที่ไหล่ของคนด้านข้าง ทำเอาลินถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากัน

ลินเขยิบตัวเล็กน้อยให้เพื่อให้อีกฝ่ายซบไหล่ตัวเองได้ถนัดขึ้น ก่อนจะก้มลงไปมองร่างเล็กที่เริ่มดูจะนิ่งไป

   “ เหนื่อยมั้ย ” เจเอ่ยถามขึ้น

   “ ถามกูหรอ ” ลินตอบกลับก่อนจะเลื่อนมือไปลูบผมคนตัวเล็กเบาๆ

   “ อือ เหนื่อยมั้ย ที่ต้องรอ ”

     “ ไม่เลย คิดมากอะไรของมึง ” 

   “ มึงยังรักกูอยู่มั้ยลิน ” เจผละตัวออกจากไหล่หนาก่อนจะหันไปสบสายตาที่เขารัก

รัก

รักมาตลอด

   “ กูไม่เคยไม่รักมึงสักวัน ” 

   “ แล้วถ้ากูจำมึงไม่ได้ขึ้นมาจริงๆ มึงจะไปจากกูมั้ย ” เจกัดริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น

    “ ทำไมมึงถามกูแบบนี้ ” ลินตอบกลับแล้วคว้ามือของเจมากุมเอาไว้

   “ กูบอกแล้วไงว่ากูรอได้ ถึงมึงจะจำกูไม่ได้ กูก็จะไม่ไปไหน จนกว่ามึงจะขอให้กูไป ” 

    “ ไม่เอาดิ ร้องทำไม ” ลินรีบคว้าตัวเจมากอดเอาไว้แน่นเมื่อเห็นร่างเล็กตรงหน้าปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา

    “ กูยังเชื่อคำว่ารักของมึงได้อยู่มั้ย ” เจถามขึ้น

    “ เจ ”

    “ มึงจะไม่ทำแบบนั้นกับกูแล้วใช่มั้ย ” 

    “ มึงจะไม่ไปไหนแล้วใช่มั้ย ”

    “ มึงจำได้แล้วหรอ ” ลินถามขึ้นหลังจากคลายอ้อมกอดออกแล้วนำมือไปทาบใบหน้าที่เขารักมาตลอดเอาไว้

   “ มึงตอบกูสิ ” เจย้ำขึ้น

   “ ทุกอย่างเป็นคำตอบให้มึงแล้วเจ ” ลินตอบกลับก่อนจะน้ำนิ้วโป้งปาดน้ำตาให้คนตรงหน้า

    “ อย่างเดียวที่กูสามารถบอกมึงได้ซ้ำๆตลอดเวลาคือกูรักมึง รักมาก ”

    “ มึงอาจจะยังไม่เชื่อคำพูดของกู แต่กูเชื่อว่าสักวันมึงจะกลับมาเชื่อคำนี้ของกูนะ ”

   “ กูรักมึงมาก แล้วกูก็จะไม่ไปไหนจนกว่ามึงจะไล่กูไป ”

    “ เชื่อใจกูนะ ” 

สิ้นประโยคของลิน เจโอบรอบคอของคนด้านหน้ามาก่อนจะกดจูบลงที่ริมฝีปากหยักหนาได้รูป ร่างสูงดูดเม้มริมฝีปากอวบอิ่มกลับอย่างไม่ยอมกัน ลินรั้งตัวเจให้ขึ้นมานั่งบนตักของตนก่อนจะปรับองศาของหน้าให้มอบรสจูบได้ถนัดมากขึ้น เจเผยอริมฝีปากเล็กน้อยลินจึงใช้โอกาสนี้ส่งลิ้นร้อนเข้าไปไล่ต้อนความหอมหวานอย่างกระหาย มือหนาของลินค่อยๆไล้ลงตามแผ่นหลังของคนตัวเล็ก ก่อนที่เจจะค่อยๆถอนริมฝีปากออกเพื่อกอบโกยอากาศหายใจ

ทั้งสองสบตากันอย่างไม่วางตา

ไม่ได้มองหน้ากันนานๆแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว

    “ เชื่อแล้ว ” เจพูดขึ้นเบาๆ

   “ กูรักมึง ไม่ว่ามึงจะเคยทำเหี้ยกับกูขนาดไหนกูก็รักมึง ”

    “ ขอบคุณที่ยังรัก ขอบคุณที่รอ ขอบคุณที่ทำเพื่อกู ”

    “ มาเริ่มกันใหม่นะ ” สิ้นประโยคของเจ ลินดึงเจที่นั่งอยู่บนตักเขามากอดเอาไว้แน่น

    “ กูต่างหากที่ต้องขอบคุณ ”

    “ ขอบคุณที่ให้โอกาสกูนะ ” ลินพูดขึ้นอีกครั้ง

    “ แต่ลินมึงรู้มั้ย คนเราโอกาสไม่ได้มีมาให้ได้หลายๆครั้ง ” เจพูดขึ้นก่อนจะซบลงที่ไหล่ของอีกฝ่าย

    “ กูเชื่อใจมึงนะ ว่ามึงจะไม่ต้องมาขอโอกาสแบบนี้จากกูอีก ”

    “ ขอแค่มึงเชื่อใจ คำๆนี้ของกูมันจะอยู่กับมึงไปตลอดชีวิต ”

   “ กูสัญญา ” เจคลายอ้อมกอดออกก่อนจะพยักหน้าตอบรับ

   “ บอกรักหน่อย ” ลินพูดขึ้น

    “ ไม่เอา ”

   “ เร็ว ไม่ได้ยินนานแล้ว ”

   “ สมน้ำหน้า เรื่องของมึงดิ ”

    “ อ้าว เมื่อกี้มึงยังบอกรักกูอยู่เลยอะ ” ลินยิ้มขำก่อนจะส่งมือไปหยิกแก้มของคนรักบนตักอย่างหมั่นเขี้ยว

    “ กูพูดไปงั้น กลัวมึงไม่หายงี่เง่า ” 

    “ ตกลงมึงจำได้จริงปะวะ บอกกูหน่อย ”

   “ ต้องให้กูเล่าความเหี้ยของมึงให้ครบมั้ย ตั้งแต่ที่มึงไปจูบน้องตินที่ค่าย เอากูไปขัง แล้วยัง.. ”

   “ โอเคๆ พอครับ เชื่อแล้ว ” ลินขัดขึ้นก่อนจะรั้งใบหน้าของเจลงมากดจูบที่ปลายจมูก

    “ ทำตัวแบบนั้นอีกรอบกูเอามึงตายแน่ ” เจพูดขึ้นก่อนจะผลักหัวคนด้านหน้าแรงๆไปหนึ่งที

   “ ตกลงรักมั้ย ” 

    “ ต้องถามอีกหรอ ”

    “ จะบอกไม่บอก ”

    “ ไม่บอก ”

    “ แน่ใจนะ ”

   “ เออ ”

    “ ได้ ” พูดจบ ลินก็จับตัวร่างเล็กบนตักให้พลิกตัวลงนอนกับโซฟา ก่อนจะเริ่มนำมือไปไล้ใบหน้าหวานเอาอย่างหยอกล้อ

    “ โอเคๆ รักมึง พอแล้วไอ้เหี้ย ”

    “ กลัวหรอคุณจันทกร เคยแล้วนี่ กลัวไรอะ ” ลินยิ้มขำกับท่าทางเคอะเขินของเจที่ไม่ว่ากี่ครั้งมันก็น่ารักสำหรับเขา

น่ารัก

ไม่มีครั้งไหนที่เจทำอะไรแล้วไม่น่ารัก

   “ เจรักลินนะครับ ” เจพูดขึ้นแล้วเผยอใบหน้าไปจุ๊บลงที่ริมฝีปากหยักของลิน ก่อนจะรีบใช้โอกาสที่ลินนิ่งอึ้งดันคนตัวโตกว่าให้ถอยห่าง

    “ มึงเล่นทีเผลอหรอวะ ” ลินที่เพิ่งตั้งสติได้ถึงกับต้องรีบหันมาปรามร่างเล็กที่เดี๋ยวนี้ชักจะเหิมเกริม

    “ มึงแพ้แล้ว ” เจยิ้มขำ

    “ ยอมแพ้ ถ้าเป็นมึงอะ ” ลินตอบกลับก่อนจะเขยิบไปโอบกอดคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วกดจูบลงที่แก้มอวบจนเกิดเสียงดังฟอด

    “ กูรักมึงนะ มันไม่ใช่ความรู้สึกใหม่ แต่มันคือความรู้สึกเดิม ”

   “ เมื่อก่อนกูรักมึงยังไงตอนนี้กูก็รักมึงแบบนั้น ” เจพูดขึ้นหลังจากที่เข้าสวมกอดคนรักด้านข้าง

   “ ไม่คืนแล้วนะคำว่ารักของมึงอะ ” ลินตอบกลับ

    “ ไม่เคยเอาคืนมาตั้งแต่แรกแล้ว ” 

    “ มึงแม่ง น่ารัก ”

    “ รู้ตัว ”

    “ กูเชื่อละว่ามึงจำได้จริงๆ รู้ตัวก็ดี อย่าดื้อกับกูให้มาก ถ้าไปน่ารักกับใครอีกกูจะตีมึง ”

    “ ปัญญาอ่อน ” เจขำกับคำพูดของลินอย่างห้ามไม่ได้

ลินไม่เคยเปลี่ยนไปเลย

และสิ่งที่เดียวพวกเขาเพิ่งรับรู้มาพร้อมๆกันนั่นก็คือ

ความรักของพวกเขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลย

    “ มึงจำได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ” ลินถามขึ้นหลังจากที่คลายอ้อมกอดออก

    “ สักพัก ”

    “ เอ้า แล้วทำไมไม่บอก ”

    “ เห็นมึงต้องรอบ้างแล้วสะใจดี ” เจยิ้มขำ

    “ มึงเอาคืนกูหรอ ”

    “ ใช่ มึงจะทำไม ”

    “ ไม่ทำไมครับ ยอมทุกอย่างเลย ” ลินตอบกลับ แล้วเลื่อนมือไปกุมมือของร่างเล็กไว้

    “ กูดีใจนะที่มึงเล่าทุกอย่างให้กูฟัง ทั้งๆที่กูจำอะไรไม่ได้ ”

   “ กูไม่อยากปิดอะไรมึง กูอยากให้มึงรู้ไงว่ากูรักมึงจริงๆ ”

   “ อือรู้แล้วนะ ”

    “ รักเหมือนกัน ” เจตอบขึ้นอีกครั้ง

   “ ไม่ชินกับคำว่ารักของมึงเลย ฟังแล้วเขินเหมือนจะขาดใจ ” ลินพูดขึ้น

   “ เนี่ย ใจเต้นเร็วเลยอะ ” ลินพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะคว้ามือของร่างเล็กมาทาบไว้ที่บริเวณอกข้างซ้ายของตน

    “ อย่าเว่อร์ ” เจยิ้มขำก่อนจะผลักหัวลินเบาๆ

    “ ส่วนเรื่องน้องมึง.. ”

   “ กูขอโทษนะ ” ลินขัดขึ้น

   “ จะบอกว่า น้องมึงก็เหมือนน้องกูนะ ”

   “ ขอโทษนะ กูก็ผิด ไม่ใช่ว่าไม่ผิด ”

    “ กูอยู่ตรงนี้ข้างๆมึง สักวันน้องมึงต้องหายดี ” เจยิ้มก่อนจะเลื่อนมือไปทาบใบหน้าของร่างสูงเอาไว้

    “ เราเสียเวลากับเรื่องนี้มาเยอะแล้ว ทิ้งเรื่องเก่าๆไปนะ ”

    “ เจ มึงรู้มั้ยทำไมกูถึงรักมึง ” ลินตอบกลับแล้วนำมือไปทาบซ้อนไว้กับมือเล็กที่ทาบใบหน้าของเขาไว้

   “ กูรักเพราะมึงเป็นแบบนี้ ขอบคุณนะ ” 

   “ กลับมาเป็นแฟนกันนะ ไม่ให้ไปไหนแล้ว ”

    “ ใครปล่อยก่อนแพ้นะ ” เจตอบกลับเป็นคำตอบ ก่อนจะจับมือหนาที่ทาบมือของตนไว้มาประสานกัน

   “ กูชอบเอาชนะซะด้วยสิ ” 

สิ้นประโยคของลิน ลินรั้งตัวคนรักเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอีกครั้ง ก่อนจะประกบปากนิ่มเพื่อกดจูบลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างห้ามไม่ได้ เจครางในลำคอเบาๆหลังจากที่ถูกขบเม้มตามริมฝีปากอย่างเชื่องช้า และเนิบนาบก่อนที่ความอ่อนโยนในคราแรกจะเปลี่ยนเป็นรสจูบที่ร้อนแรงมากขึ้น ลินรั้งท้ายทอยของคนตัวเล็กเข้าหาตัวก่อนจะแทรกเรียวลิ้นเข้าไปหยอกเย้าอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนของทั้งคู่พันเกี่ยวกันจนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร เจโอบรอบลำคอของลินพร้อมตอบรักจูบที่ลินมอบให้อย่างโหยหาไม่แพ้กัน

    ลินโอบอุ้บร่างเล็กให้ชันตัวขึ้นโดยที่ริมฝีปากของทั้งคู่ยังไม่หลุดออกจากกัน ทั้งสองยังคงบรรจงจูบอย่างไม่มีใครยอมใคร ลินปล่อยเจลงบนเตียงเบาๆก่อนจะผละริมฝีปากออกแล้วเลื่อนลงไปกดจูบที่ซอกคอขาว ไม่วายจะขบเม้มทำรอยแดงเอาไว้

ให้มันรู้กันบ้าง

จันทกรน่ะเป็นของตะวัน

   “ อื้อ.. ” เสียงหวานครางขึ้นเมื่อร่างสูงบนร่างเริ่มลูบไล้ตามเอวบางพร้อมกับยังมอบความหวานหอมที่ริมฝีปากอีกครั้ง ลินถอนริมฝีปากออกก่อนจะเลื่อนขึ้นไปโลมเลียที่บริเวณใบหูของคนตัวเล็ก เจส่งมือไปขย้ำลงบนผมนุ่มของอีกคนเพื่อระบายอารมณ์ครุกกรุ่น

ลินถอดเสื้อของตนออกก่อนจะส่งมือร้อนของตนเข้าไปใต้เสื้อของเจและบีบเค้นตามเอวคอดเพื่อกลั่นแกล้งคนตัวเล็กใต้ร่างที่ทำได้เพียงนอนตัวบิดเร้าอยู่ใต้ร่างของเขา

     “ อื้อ.. ลิน ” เสียงหวานครางประท้วงขึ้นอีกครั้งเมื่อคนตัวโตใช้โอกาสเมื่อเขาเผลอเข้าครอบคลุมยอดอกสีหวานภายใต้เสื้อขาวบางที่คนตัวเล็กได้ใส่มา ก่อนจะดูดคลึงเพื่อเรียกเสียงครางหวานให้ดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน

    “ ฮื่อ.. พอแล้ว อื้อ ” เจทักท้วงขึ้นเมื่อลินเลิกชายเสื้อเขาของขึ้นเล็กน้อยก่อนจะถอดมันออกไปอย่างง่ายดาย ร่างเล็กก็เผลอแอ่นกายขึ้นรับสัมผัสวาบหวามอย่างลืมตัวเมื่อคนด้านบนก้มลงดูดเม้มตุ่มไตสีหวานตรงหน้าอีกครั้ง 

     “ อย่าดื้อสิครับ ” ลินตอบกลับก่อนจะเริ่มซุกไซร้ที่ซอกคอขาวอีกครั้ง โดยที่มือก็ยังซุกซนลูบไล้หน้าท้องแบนราบก่อนจะบีบเค้นเบาๆตามจุดกระสันต่างๆ ร่างเล็กทำได้เพียงเชิดใบหน้าหวานขึ้นพลางร้องครางอย่างห้ามไม่ได้

ลินเข้าครอบครองริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้งก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงต่ำมาที่ปลายคาง ยอดอก และโลมเลียจนมาถึงบริเวณหน้าท้องเนียน

   “ อื้ออ ลิน ไม่เอา.. ฮื้อ ” เสียงหวานร้องขึ้นอีกครั้งก่อนจะถูกริมฝีปากหนากดจูบลงเพื่อห้ามปราม ลิ้นร้อนยังคงไล่ต้อนกันต่อไปตามอารมณ์ใคร่ ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนมือลงไปปลดกางเกงของคนตัวเล็กออกอย่างชำนาญ ปากหยักกดจูบไล้ลงมาอีกครั้งก่อนจะขบเม้มลงที่ขาอ่อนด้านในทั้งสองข้างของคนตัวเล็กใต้ร่าง

    “ ไอ้เหี้ยมึงอย่าแกล้งกู อื้อ.. ” เจส่งมือไปดันใบหน้าคมที่ยังวนเวียนกดจูบอยู่ที่บริเวณนั้น ก่อนที่เจจะครางเสียงหวานขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่

   “ พูดไม่เพราะเลยคนดี ” ลินพูดขึ้นแล้วเลื่อนใบหน้าขึ้นไปดูดเม้มยอดอกสีหวาน และรัวลิ้นเป็นจังหวะอีกครั้งเพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกดีและเคลิบเคลิ้ม ก่อนที่ชั้นในตัวเก่งของเจจะถูกปลดออกอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างเล็กหนีบขาเข้าหากันอย่างทันที

   “ ฮื่อ.. มึงแกล้งกูอะ ”

   “ มึงดื้อกับกูก่อน กูจะทำโทษ ” ไม่รอช้า สิ้นประโยคนั้นลินลากลิ้นลงมาตามเรือนร่างของเจอีกครั้งโดยที่ไม่ลืมจะสร้างรอยแดงเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของไว้ในทุกๆจุด เจเชิดหน้าครางเสียงสั่นเมื่อเรียวลิ้นของลินแตะลงบนส่วนปลายมนแก่นกายของเขา

    “ อื้ออ.. ลิน ” ลินใช้ลิ้นไล้วนที่ส่วนปลายอย่างหยอกล้อก่อนจะค่อยๆกลืนกินเข้าไปอย่างเนิบนาบ และส่งนิ้วเรียวรูดรั้งเบาๆเพื่อสร้างความเสียวซ่านให้กับร่างเล็ก ก่อนที่จังหวะเนิบนาบในคราแรกจะค่อยๆเร็วขึ้นจนเจต้องส่งมือไปขย้ำผมอีกฝ่ายเอาไว้เพื่อระบายอารมณ์ใคร่ โดยที่ร่างเล็กก็ยังคงแอ่นตัวรับสัมผัสอันร้อนแรงนั้นอย่างห้ามไม่อยู่

    “ อื่อ.. มึง มะ.. อื้อไม่ไหวแล้ว ” เจครางเสียงหวานก่อนจะเชิดหน้าขึ้นหอบหายใจถี่รัวตามจังหวะลิ้นร้อนที่ยังดูดดุนอยู่ที่แก่นกายของเขา มือหนารั้งเรียวขาของอีกฝ่ายให้แยกออกจากกันและแทรกตัวเข้ามาเพื่อปรนเปรอคนตัวเล็กให้ถึงสุดของห้วงอารมณ์ได้ถนัดขึ้น ก่อนที่ร่างเล็กจะกระตุกเกร็งและปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ริมฝีปากหนากลืนกินเข้าไปอย่างไม่รังเกียจก่อนจะกดจูบลงที่ปลายมนอีกครั้งอย่างหลงใหล

     “ หน้าแดงเลย ” ลินพูดขึ้นก่อนจะขึ้นคร่อมคนตัวเล็กที่ยังหอบหายใจถี่ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัด เจปรือตามองมาที่เขาอย่างฉ่ำเยิ้มจนคนโดนมองถึงกับยิ้มชอบใจ

เซ็กซี่ชะมัด

แฟนใครวะเนี่ย

    “ มึงแกล้งกู! ” เจพูดขึ้นก่อนจะส่งมือไปทุบลงที่ไหล่หนาแล้วดันตัวคนบนร่างออก

   “ ก็คิดถึง ”

   “ ฮื่ออ ลิน อื้อ ” เจครางขึ้นอีกครั้งเมื่อร่างสูงเริ่มซุกไซร้เข้าที่ซอกคอขาวของตนอีกครั้ง

ทนไม่ไหวแล้ว

ลินชันตัวขึ้นปลดเปลื้องบ็อกเซอร์ตัวเก่งของตนออก

   “ อื้อ.. ลิน มึง ” เสียงหวานท้วงขึ้นเมื่อคนบนร่างเริ่มหยอกล้อกับรอยแยกบริเวณบั้นท้ายของเขา ก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะถูกสอดแทรกเข้าไปโดยที่ร่างเล็กไม่รู้ตัว

    “ ฮื่อ.. เจ็บ ” เจสะดุ้งเฮือกจนผวาเผลอจิกลงเข้าที่ไหล่ของคนบนร่าง

   “ โอ๋.. คนเก่ง ” ลินพูดขึ้นก่อนจะก้มลงไปกดจูบซับน้ำตาของคนตัวเล็กใต้ร่าง แล้วเลื่อนลงมากดจูบลงที่ริมฝีปากเพื่อปลอบประโลม ก่อนที่ร่างสูงจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปแล้วค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆก่อนเพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่ง เป็นสอง และสาม เสียงหวานของเจยิ่งทำให้ลินเร่งจังหวะมันเร็วขึ้นไปอีก ร่างเล็กเผลอหนีบขาเข้าหากันตอนที่ปลายนิ้วของร่างสูงไปโดนเข้าที่จุดกระสันบางอย่างข้างใน

   “ อื้ออ ล.. ลิน อื้อ ” ลินยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นร่างเล็กใต้ร่างสั่นระริกจากความเสียวกระสันที่ได้รับจนเผลอส่งเสียงหวานร้องครางออกมา เห็นเช่นนั้น ร่างสูงจึงเร่งขยับนิ้วเข้าออกที่จุดเดิมซ้ำๆจนช่องทางสีหวานเริ่มขยายออกพร้อมรับสิ่งที่ใหญ่ยิ่งกว่านิ้วเรียวสามนิ้ว

    “ ขอนะ ” ลินผละริมฝีปากออกก่อนจะค่อยๆจ่อแก่นกายของตนเข้าไปในกายของร่างเล็กช้าๆเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทีปฏิเสธ

แต่ถึงจะปฏิเสธ

ก็คงจะยั้งตัวเองไว้ไม่ไหวแล้ว

   “ อ๊ะ.. อื้อ กูเจ็บ ฮื่อ ” เจร้องเสียงหลงเมื่ออีกฝ่ายเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว ลินค้างแก่นคายอยู่อย่างนั้นเพื่อให้ร่างเล็กได้ปรับตัวกับขนาดใหม่ที่เพิ่งได้เข้ามาในกายของเขา

   “ นิดนึงนะคนเก่ง ” ลินพูดขึ้นก่อนจะกดจูบลงบนขมับของร่างเล็ก แล้วเลื่อนลงมาจูบซับหยาดน้ำตาตามปรกตาและแก้มใสเพื่อให้คนตัวเล็กได้ผ่อนคลาย แล้วค่อยๆดันแก่นกายเข้าไปจนสุด

    “ อื้ออ ลิน ” เสียงหวานครางแผ่วเมื่อคนบนร่างเริ่มส่งมือกลับมาปรนเปรอให้กับเขาอีกครั้ง ไม่วายจะส่งลิ้นไปขมเม้มลงที่เนินอกเนียนอีกครั้งเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ก่อนจะเลื่อนไปกดจูบลงบริเวณกกหูของอีกฝ่าย แล้วมาจบลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง ร่างเล็กครางอือในลำคอเผยอริมฝีปากรับลิ้นร้อนก่อนที่ร่างหนาจะใช้จังหวะที่อีกฝ่ายเผลอเริ่มขยับกายเข้าออกช้าๆ

    “ อ๊ะ.. อื้อ ” ร่างเล็กครางในลำคอ เรียวปากอิ่มยังคงโดนไล่ต้อนจูบไม่หยุดหย่อน ลิ้นเรียวดูดดุนกันอย่างร้อนแรงเพื่อเบี่ยงเบนจุดสนใจ ก่อนที่ร่างสูงจะเพิ่มความเร็วขยับเข้าออกอย่างถี่รัว

    “ อื้ออ ลิน.. อะ.. ฮื้อ เบาๆ ” เจท้วงขึ้นเมื่อร่างสูงผละริมฝีปากออกไปซุกไซร้เข้าที่ลำคอขาวแต่ก็ยังกระแทกส่วนล่างหนักหน่วงตามความต้องการ ร่างเล็กเชิดหน้าขึ้นหอบหายใจถี่ ลินส่งมือไปบีบเค้นเอวคอดตามห้วงอารมณ์จนตามตัวของคนตัวเล็กขึ้นสี

    “ อ่าา อืม ” ลินครางทุ้มต่ำอย่างพอใจ เสียงเนื้อกระทบกันยังดังขึ้นไม่ขาดสาย ก่อนที่ร่างเล็กจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้งหลังจากที่ลินเลื่อนมือไปปรนเปรอให้กับเขา มือหนารั้งขาเรียวให้แยกออกมากขึ้นก่อนจะกระแทกกายเข้าไปย้ำๆที่จุดกระสัน

     “ อื้อ.. ลิน ” ร่างเล็กครางไม่เป็นศัพท์ ความเจ็บปวดในคราแรกเหลือเพียงแต่ความเสียวซ่านจากอารมณ์ใคร่

   “ เรียกอีก ” เสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหูในขณะที่ร่างกายยังคงขยับเข้าออกอย่างไม่ให้หยุดพัก

    “ ลิน อ๊ะ.. เบาๆ ฮื่อ ” ลินส่งมือไปประสานเข้ากับร่างเล็กไว้แล้วก้มลงกดจูบลงที่หน้าผากมนอย่างปลอบประโลม

    “ ลินรักเจนะ ” ลินพูดขึ้นก่อนจะกดกายถี่เข้าไปอย่างหนักหน่วงจนร่างเล็กต้องส่งมือไปขย้ำที่ผมของคนด้านบนเพื่อระบายความเสียว

   “ อ่า.. รักมั้ยครับ ” เสียงแหบพร่าครางทุ้มต่ำก่อนจะถามแกล้งคนใต้ร่าง

   “ อื้อ.. รัก ” เสียงหวานยังคงครางตามอารมณ์ไม่ขาดสาย

    “ รักใคร ”

   “ รัก..ลิน อื้อ เจรักลิน ” เสียงครางของทั้งคู่ปลุกเร้าให้อารมณ์มันสูงขึ้นไปอีก

   “ น่ารัก ” ลินกดจูบลงบนริมฝีปากของคนใต้ร่างอีกครั้งก่อนจะเร่งจะหวะให้ถี่เร็วมากขึ้นจนคนตัวเล็กสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก

   “ อื้ออ! ”

   “ อืมม.. ”

สองเสียงดังขึ้นประสานกันอย่างพร้อมเพรียงเมื่อทั้งคู่ใกล้ถึงจุดสูงสุดของห้วงอารมณ์ ก่อนที่คนตัวเล็กจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเลอะเปรอะเปื้อนตามกล้ามท้องเป็นรอนสวยของร่างสูง ลินขยับร่างกายเข้าออกที่จุดกระสันถี่รัวขึ้นและกระตุกเกร็งปล่อยน้ำรักออกที่ช่องทางด้านหลัง ร่างเล็กตอดรับหยาดน้ำอุ่นจากคนบนร่าง

เสียงหอบหายใจถี่รัวของทั้งคู่ยังดังขึ้นท่ามกลางความเงียบหลังจากที่บรรเลงอารมณ์รักไปอย่างสาสม โดยที่ร่างหนายังไม่ได้ถอดแก่นกายของตนออกมาด้วย

   “ เจ็บเปล่า ขอโทษนะครับ ” ลินถามขึ้นก่อนจะก้มลงไปกดจูบลงที่ขมับของร่างเล็กใต้ร่างอย่างอ่อนโยนแล้วถอดแก่นกายออก

   “ มึงแกล้งกูอะ ” เจตอบกลับก่อนจะส่งมือไปทุบที่แผ่นอกหน้าของคนด้านบน

    “ มึงดื้อไง ลงโทษ ” ลินตอบกลับก่อนจะซุกใบหน้าลงไปที่ซอกคอขาวแล้วกดจูบลงอีกครั้ง

รัก

รักเหลือเกิน

   “ ฮื่ออ.. ไม่เอาแล้ว ” เจสะดุ้งเฮือกเผลอบีบเข้าที่ไหล่หนา เมื่อลินแกล้งนำนิ้วไปแตะลงที่ส่วนปลายของแก่นกายของเขา

   “ กูรักมึงนะ ” ลินพูดขึ้นปนยิ้มขำเอ็นดูกับความน่ารักของแฟนตัวเอง ก่อนจะกดจมูกรั้นลงฟัดหนักๆบนแก้มอวบอย่างหมั่นเขี้ยว

   “ รู้แล้ว ”   

   “ รักเหมือนกัน ” เจตอบกลับ ลินเลื่อนใบหน้ามาครอบครองริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้งก่อนจะดูดดึงจนพอใจแล้วถอนออก

   “ มึงเป็นของกูแล้วนะ ” ลินลูบใบหน้าหวานที่เขารักอย่างเคยชินก่อนจะพลิกตัวมานอนด้านข้างแล้วโอบรัดคนตัวเล็กให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด

   “ แล้วก็ต้องเป็นของกูคนเดียวตลอดไปด้วย ” ลินพูดย้ำขึ้น เจซุกเข้าหาอกแกร่งอย่างเคย

   “ เป็นมานานแล้ว ”

    “ จันทกรเป็นของตะวันคนเดียวตั้งนานแล้ว ” เจซุกใบหน้าเข้าไปจมอกของคนรักเพื่อเลี่ยงความเขิน

   “ ปากหวานแบบนี้.. ”

   “ สัญญาคราวหน้าจะทำให้จนต้องร้องขอชีวิตเลย ”

   “ ไอ้เหี้ยลิน! ” เจพูดขึ้นก่อนจะตีเข้าที่แขนของลินอย่างแรง ลินขำเป็นคำตอบก่อนจะกดจูบลงที่หน้าผากมนแทนคำขอบคุณ และลูบผมของคนตัวเล็กเบาๆอย่างเอ็นดู เจเลื่อนมือไปสวมกอดคนรักเอาไว้อย่างเคย ลินดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยเปล่าของเจไว้ก่อนที่ร่างเล็กในอ้อมกอดจะผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

ทั้งสองคนกอดกันแน่นกว่าทุกครั้ง

เพียงแต่กอดนี้จะไม่หายไปไหนอีกแล้ว

บทเรียนที่ผ่านมาสอนพวกเขาไปหลายอย่างสำหรับชีวิตคู่

มีเพียงแต่ความเชื่อใจเท่านั้นที่จะนำทางให้คนสองคนกลับมารักกันได้

เพราะเขากำหนดมาแล้ว

ตะวันเป็นของจันทกร

ส่วนจันทกรแน่นอน..

ต้องเป็นของตะวัน

: )

—

• ฝากกลับไปคอมเม้นท์ขอฟีดแบคหรือจะสกรีมในแท็กทวิตเตอร์เหมือนเดิมก็ได้นะคะ รักเสมอ

เปิดวาร์ป #แค้นรักหลินฮุน http://www.joylada.com/story/59b7ce99d218a9000133a468

พี่ตะวันฮือ อย่ารุนแรง