#แค้นรักหลินฮุน : Vitamin Sea (SPE)

#แค้นรักหลินฮุน : Vitamin Sea #ลินเจ

สเปนี้เป็นสเปจากการโหวตในทวิตเตอร์มานะคะ

+ เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้องกับตอนปัจจุบัน แต่ยังเป็นช่วงที่เขาสองคนคบกันอยู่นะคะทุกคน

มาพักใจกันบ้างนะ เริ้ปๆ 

  “ ลินนนนนนนนน ” เสียงหวานที่ทักทายเป็นเหมือนนาฬิกาปลุกยามเช้าทำให้ร่างสูงที่ยังนอนมุดอยู่ในผ้าห่มคลี่ยิ้มออกเล็กน้อยแต่ก็ยังคงแกล้งหลับต่อไป

  “ ยังไม่ตื่นอีกหรอ กี่โมงแล้วมึงแม่ง ” เจที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องนอนจิ๊ปากเบาๆ ก่อนจะบ่นยุบยิบยุบยิบอย่างน่าเอ็นดู

เพราะว่าเจน่ารัก

น่ารักจนอยากแกล้ง

  “ สัสลิน ตื่นได้ละ ” ร่างเล็กเขย่าร่างคนตัวโตกว่าที่ยังนอนขดอยู่ในผ้าห่มเบาๆแต่ก็ยังไม่ได้เสียงขานตอบรับจากร่างที่ยังขี้เซาอยู่บนเตียง

  “ ถ้ามึงไม่ตื่.. เห้ย! ”

เจร้องขึ้นเสียงหลงเมื่อลินใช้จังหวะที่เจเผลอ คว้ามือของร่างเล็กที่เขย่าตัวเขาอยู่ก่อนจะออกแรงดึงจนคนตัวเล็กล้มตัวลงไปนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

  “ เสียงดัง ” ลินพูดขึ้นเบาๆก่อนจะบีบจมูกคนตรงหน้าเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว

  “ ทำเชี่ยไรเนี่ย ” เจนิ่งอึ้งก่อนจะส่งมือไปฟาดที่แขนของคนขี้แกล้งข้างหน้าแรงๆ

  “ มึงน่ารัก ” ลินขำขึ้นเบาๆแล้วกดจูบลงไปที่แก้มของร่างเล็กเพื่อเป็นการลงโทษ

  “ ปล่อยกูเลย ” เจยิ้มขำก่อนจะพยายามดันตัวของร่างสูงออก

  “ ไม่เอา ”

  “ งอแงชิบหาย ”

  “ มึงแหละดื้อ กูบอกจะไปรับ มาหากูก่อนทำไม ”

  “ คิดถึงกูจนทนไม่ไหวว่างั้น ” ลินถามย้อนขึ้นอีกครั้งก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

ไม่คิดถึงก็แย่.. ไม่เจอกันตั้งสองวัน

ปกติแค่สองชั่วโมงก็อยากจะปลีกวิเวกไปหากันอยู่แล้ว

  “ อย่าไร้สาระ กูไม่ใช่มึง ” เจยิ้มขำก่อนจะนำกำปั้นไปเขกลงที่หน้าผากของคนตรงหน้าเบาๆ

  “ อ่าว แล้วคุณจันทกรมาหาตะวันก่อนได้ยังไงล่ะครับหืม ”

  “ เออ คิดถึงไง ” เจหน้าขึ้นสีด้วยความเขินอาย

ส่วนคนที่ได้รับความคิดถึงนั้น

หัวใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว

  “ น่ารัก ” ลินพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะโน้มหน้าลงไปกดจูบที่ริมฝีปากของร่างเล็กตรงหน้า ริมฝีปากหนาหยอกล้อคนตรงหน้าด้วยการดูดเม้มริมฝีปากอวบอิ่มเบาๆก่อนจะค่อยๆส่งลิ้นร้อนเขาไปหาความหอมหวานในยามเช้า เจหลับตาลงรับรสจูบจากคนรักอย่างอ่อนโยน ก่อนที่มือหนาจะเริ่มซุกซนลูบไล้ร่างบางตรงหน้าอย่างห้ามไม่ได้ก่อนจะบีบลงที่เอวคอดเบาๆ

  “ อื่ออ พอๆ ” เจถอนริมฝีปากออกก่อนจะส่งมือไปของตนไปคว้ามือที่ซุกซนของคนตรงหน้ามากอบกุมเอาไว้แทน

  “ กลัวห้ามใจไม่ได้หรอไงหืม ” ลินยิ้มขำให้กับความน่ารักของคนรักก่อนจะเปลี่ยนไปหอมแก้มอวบๆนั่นแทน

 

เขาไม่โกรธเจหรอกที่จะห้าม

จะรอจนกว่าเจจะพร้อม

  “ มึงน่ากลัวต่างหาก ”

  “ โหเจ มึงอะ ”

  “ เอ้า กูพูดผิดตรงไหน ฮ่ะๆ ” เจพูดขึ้นก่อนจะนำมือทั้งสองข้างไปบีบหน้าของคนตรงหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว

  “ มึงรุนแรงกับแฟนตัวเองแบบนี้หรอ เดี๋ยวจะโดน ” ลินบีบปลายจมูกของร่างเล็กเบาๆเป็นการลงโทษ เจยิ้มขำ

  “ ขอโทษครับ ” เจพูดขึ้นก่อนจะเผยอหน้าไปกดจูบลงที่ริมฝีปากหนาเบาๆเป็นคำขอโทษ

  “ เนี่ย มึงก็เป็นงี้ ” ลินที่เพิ่งตั้งตัวได้ถึงกับต้องห้ามปรามการกระทำของร่างเล็ก

ชอบแกล้งกูแบบนี้นักนะ

วันไหนกูทนไม่ได้อย่ามาว่าแล้วกัน

  “ ลุกได้แล้ว นี่กูอุตส่าห์มาหาถึงที่ ” เจที่ยังอยู่ในอ้อมกอดพูดขึ้น

  “ แล้วมายังไง ขับรถมาหรอ ” 

  “ เปล่า กูโบกแท็กซี่มา เก๋าปะ ” ลินยิ้มขำกับคำตอบก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเจแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว

  “ โอ้ยย ลินมึงนี่แม่ง ” เจส่งมือมาฟาดแขนของลินอีกครั้งเมื่อคนตัวโตกว่างับลงที่แก้มของเขาแรงๆ

  “ ใครใช้ให้มึงน่ารัก น่ากัดขนาดนี้วะ ” 

  “ มึงเลิกคิดไม่ดีกับกูบ้างได้มั้ยเนี่ย ตีนกูนี่ ” เจพูดขึ้นก่อนจะส่งเท้าไปเตะคนที่ยังห่อตัวอยู่ในผ้าห่มเบาๆ

  “ แล้วอยากไปไหนมั้ย ” ลินลูบผมของคนตรงหน้าเบาๆแล้วถามขึ้น

  “ ไปไหนก็ได้.. ”

  “ ที่มีมึงอยู่ ” เจพูดขึ้นอีกครั้งเบาๆเป็นคำตอบ

บอกแล้ว..

ว่าเจอะ น่ารัก

  “ เดี๋ยวจะโดน ” ลินกดจูบลงที่หน้าผากมนอีกครั้ง

.

.

.

  “ ขำไรของมึงวะ ” ลินถามขึ้นขณะที่ร่างเล็กที่นั่งอยู่เบาะข้างๆคนขับยิ้มขำกับโทรศัพท์จนน่าสงสัย

  “ มีกิ๊กหรอมึงอะ ” 

  “ กวนส้นตีน กิ๊กกับป้ามึงเถอะ ” เจพูดขึ้นจะส่งมือไปเขกหัวคนคิดมากเบาๆ

  “ เอ้า แล้วมึงขำไร ”

  “ ขำเชี่ยวี่เนี่ย แม่ง ตีกับไอ้อูอีกละ กูขำ ” เจตอบขำๆ ก่อนจะเล่าเรื่องที่เพื่อนในกลุ่มตีกันเป็นชีวิตประจำวันให้ลินฟังไม่พ้นกับเรื่องวันนี้ที่ทั้งเจ้าเพื่อนตัวดีสองคนเถียงกันเพราะเล่นเกมเศรษฐี

ลินเลื่อนมือมากอบกุมมือของคนตัวเล็กข้างๆไว้ข้างนึง ฝ่ายเจก็จับมือนั้นไว้อย่างเคยชินเพราะมันเป็นเรื่องปกติที่เวลาลินขับรถแล้วต้องส่งมือมาจับมือของเขาไว้

เพื่อให้ต่างฝ่ายต่างรู้ว่า

เรามีกันและกันอยู่ตลอดเวลา

.

.

.

  “ โห สวยมาก ” เจอุทานขึ้นเบาๆหลังจากที่เพิ่งก้าวขาลงจากรถยนต์ของแฟนหนุ่มที่จอดไว้ที่ริมหาด

  “ ชอบเปล่า ” ลินถามขึ้นก่อนจะเดินไปจูงมือของร่างเล็ก

  “ ชอบดิ ก็ว่าอยู่มึงขับมาแถวนี้ทำไม ”

  “ แล้วกูกับทะเลชอบอะไรมากกว่า ” ลินหยุดเดินก่อนจะก้มลงไปรอฟังคำตอบจากคนตรงหน้า

  “ ทะเล ” เจตอบก่อนจะส่งยิ้มกวนๆกลับมาให้

  “ โห่ย ไรวะ ”

  “ ชอบทะเลเวลาที่มีมึง ” คำตอบของเจดังขึ้นอีกครั้ง เรียกรอยยิ้มของผู้ฟังได้ไม่ใช่น้อย

  “ ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะจะจูบมึงตรงนี้เลย ”

  “ สัส เอาออกจากหัวบ้างนะเรื่องพวกเนี้ย ” เจยิ้มขำกับความขี้เล่นของคนรักก่อนจะเดินจูงมือกันไปที่หาด

.

.

  “ เจ ” 

  “ ว่า ” เจ้าของชื่อตอบขึ้นขณะที่กำลังใช้ไม้เขี่ยทรายเล่นเหมือนในวัยเด็ก

ความทรงจำดีๆของเจในวัยเด็ก

คือการที่พ่อและแม่พามาเที่ยวทะเล

มีความสุขจนไม่เคยคิดว่าวันนึงจะเป็นเพียงแค่ความทรงจำที่ย้อนกลับมาใหม่ไม่ได้

แต่วันนี้เขาได้มาสร้างความทรงจำใหม่อีกครั้ง

กับคนรักของเขา

  “ กูรักมึงนะครับ ” ลินพูดขึ้นก่อนจะนั่งลงบนพื้นทรายข้างๆเจ

  “ ลองบอกไม่รักกูจะตบให้ ” เจขำเบาๆ

  “ โหดจัง ต้องกลัวมั้ยครับพี่เจ ” 

  “ น้องลินก็ลองดูสิครับ ” เจตอบยิ้มๆก่อนจะวางกิ่งไม้นั้นไว้ข้างๆแล้วเขยิบตัวไปนั่งข้างแฟนหนุ่ม

  “ มึงรักกูเปล่า ” ลินถามขึ้นก่อนจะหันไปหาคนด้านข้าง

  “ มึงรู้อยู่แล้ว ” เจตอบก่อนจะปัดทรายในมือออกแล้วส่งมือไปกุมมือคนด้านข้างเอาไว้แทน

  “ อยากได้ยิน ” ลินพูดขึ้นอีกครั้ง

  “ งอแง ”

  “ เจรักลินมั้ย ” 

  “ รักมาก ” เจตอบขึ้นก่อนจะเอนหัวไปซบไหล่คนข้างๆเอาไว้

  “ กูก็รักมึงมากนะ ” ลินตอบกลับ

  “ เท่าไหน ” เจถามย้อนขึ้น

  “ เท่าทรายทั้งโลกนี้ ” 

  “ มันคือเท่าไหนวะ ” เจเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัย

  “ คือนับไม่ได้ กูรักมึงมากจนหาอะไรมาเปรียบไม่ได้ เข้าใจยัง ” 

  “ เชี่ย.. มึงแม่ง ” เจหน้าขึ้นสีก่อนจะรีบหันหน้าหนีด้วยความเขิน

  “ เขินหรอคุณจันทกร เรื่องจริงทั้งนั้น ”

  “ เออออ ไม่เขินมั้งไอ้เหี้ยนี่ ”

  “ นี่เจ ”

  “ อะไรอีกเล่า ”

  “ ถ้าสมมติว่าวันนึงกูทำผิดกับมึง มึงจะเอาคำว่ารักของมึงมาให้อภัยกูได้มั้ยวะ ” ลินถามขึ้น

  “ มึงถามทำไม หรือมึงทำเหี้ยไรมาอีก ” เจขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะถามออกไป

  “ เปล่า กูถามไว้ก่อนไง ”

  “ ไม่รู้ดิ อยู่ที่เรื่องมั้ง ”

  “ แต่ถ้ามึงนอกใจกู อย่าหวัง ” เจชี้หน้าลินอย่างคาดโทษ เรียกเสียงขำจากคนตรงหน้าเบาๆ

  “ นอกใจเหี้ยไร มีแต่มึงเนี่ย ”

  “ อย่าให้กูรู้ ”

  “ มึงแหละอย่าให้กูรู้ ” ลินพูดขึ้นก่อนจะส่งมือไปขยี้กลุ่มผมนุ่มของร่างเล็กเบาๆ

  “ มึงทำไรผิดกับกูปะเนี่ย ” เจถามย้อนขึ้นอีกครั้ง

  “ คิดไม่ดีกับมึงนี่นับเป็นเรื่องผิดปะวะ มึงแม่งน่ารักขึ้นทุกวัน ”  ลินพูดขึ้นก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเจจนเกิดเสียงดังฟอด

  “ สัส ข้างนอกก็ไม่เว้น ” เจตีลงที่ขาของลินเบาๆเป็นการลงโทษ

  “ เชื่อใจกูนะเจ ” ลินคว้ามือของเจมากุมไว้ก่อนจะกดจูบลงที่หลังมือของเจเบาๆ

  “ กูเชื่อใจมึง ” 

  “ อย่าทำให้กูผิดหวังนะลิน ” 

สิ้นประโยคของเจ ลินโน้มหน้าลงไปกดจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้งอย่างอ่อนโยน ก่อนจะนำมือไปทาบหน้าของร่างเล็กเอาไว้เพื่อปรับองศาให้ถนัดต่อการบรรจงจูบมากขึ้น ทั้งสองดูดคลึงริมฝีปากกันอย่างเนิบนาบ เชื่องช้า และอ่อนหวานก่อนจะค่อยๆถอนริมฝีปากออกช้าๆ

  “ ขอแค่มึงยังรัก ยังเชื่อใจกูเท่านั้นแหละ ” ลินตอบขึ้นเบาๆก่อนจะดึงร่างเล็กตรงหน้าที่นั่งอยู่ข้างๆมากอดไว้หลวมๆ เจพยักหน้าหน้าเป็นคำตอบ

  “ เจ ” ลินกระซิบที่ข้างหูของร่างเล็กเบาๆ

  “ หือ ”

  “ กลับห้องเหอะ อยู่ตรงนี้ต่อมีหวังกูฟัดมึงกลางทะเลแน่ ” เจดันตัวคนตรงหน้าออกก่อนจะฟาดลงที่แขนของคนตัวโตกว่าแล้วชันตัวลุกขึ้น ปัดทรายที่เลอะตรงกางเกงออก

  “ เอ้า พูดแค่นี้ลุกหนีเลยหรอ ” ลินถามขึ้นอย่างหยอกล้อ

  “ จะกลับมั้ยห้องอะ ” เจตอบก่อนจะยักคิ้วเล็กน้อยอย่างผู้ชนะ

  “ สัสเจ มึงเอาอีกแล้วนะ ” ลินตะโกนเป็นเสียงไล่ตามหลังจากที่เจวิ่งหนีเขากลับไปที่รถแล้ว

มาทะเลครั้งนี้ดีจริงๆ

เพราะทะเลครั้งนี้มันมีเรา

เหมือนได้ชาร์จพลังเพิ่มขึ้นให้ทั้งคู่อีกสิบเท่า

—

• ฝากกลับไปคอมเม้นท์ขอฟีดแบคหรือจะสกรีมในแท็กทวิตเตอร์เหมือนเดิมก็ได้นะคะ รักเสมอ

เปิดวาร์ป #แค้นรักหลินฮุน http://www.joylada.com/story/59b7ce99d218a9000133a468

รักกันสิดี

เอาวิตามินซีใส่ร่างกายกันนะคะทุกคน เริ้ปๆ

อ่านจบแล้วอย่าลืมกลับไปย้อนดูรูปในตอนที่ 32 นะคะ :P