#เจ้าคุณวูบ CH31: My pleasure (NC)

#เจ้าคุณวูบ CH31: My pleasure

สาธุ99 อ่านจบแล้วฝากกลับไปคอมเมนต์เป็นขวัญกำลังใจให้ฟซด้วยนะคะ

หรือจะไปเจิมกันในแท็ก #เจ้าคุณวูบ ก็ยินดีเช่นกันค่ะ

ตอนยาวมาก ขอให้มีความสุขกับภีมภัทร และเจ้าคุณนะคะ :-)

-

“เดี๋ยวภัทรจะตี คุณดื้อใหญ่แล้วนะ” 

  “เราก็จะตี ภัทรนิสัยไม่ดี น่ารักกับคนอื่นไปทั่ว” เจ้าคุณพูดเสียงแข็ง ปากอิ่มเบะลงอย่างน้อยใจ ส่งมือข้างหนึ่งไปผลักแฟนหนุ่มที่โอบเขาไว้หลวม ๆ ออก “ปล่อยเราเลย เราไม่คุยกับเด็กดื้อ”

  “ใครกันแน่ที่เป็นเด็กดื้อ ?”

   “ภัทร!” แน่นอนว่าเจ้าคุณต้องร้องโวยวายเมื่อถูกเจ้าแฟนเด็กตัวดีดึงรั้งเข้ามากอดเอาไว้จนได้ แถมยังโน้มใบหน้าลงมาหอมแก้มเขาจนเกิดเสียงดังฟอดอีก ให้ตาย น่าอายชะมัด!

  “คนดื้อที่ชอบเถียงก็ต้องถูกลงโทษแบบนี้แหละครับ ถูกแล้ว ..คุณจะดื้อกับภัทรอีกไหมล่ะ?” ภีมภัทรเลิกคิ้วเอ่ยถามคนน่ารักที่หน้างออย่างยียวน สนุกเขานักล่ะเวลาที่ได้แกล้งเจ้าคุณ

  “เราหวงภัทรไง หวงอะหวง ภัทรเข้าใจไหมว่าเรา..” ยังไม่ทันให้เจ้าคุณได้เอ่ยความในใจจบ ภีมภัทรก้มลงไปประทับจูบลงบนริมฝีปากอิ่มที่กำลังบ่นเจื้อยแจ้วนั่นทันที เขาค่อย ๆ ดูดเม้มริมฝีปากล่างของเจ้าคุณอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะเลื่อนขั้นเป็นการส่งลิ้นร้อนเข้าไปไล่ต้อนความหอมหวานที่คละคลุ้งไปด้วยความมึนเมาของแอลกอลฮอล์ แต่บอกได้เลยว่าไม่ได้ทำให้รสจูบที่แสนเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าคุณหายไปเลย

  “ไม่งอนสิครับคนดี ..ชอบให้คุณหวงจัง แต่อยากให้คุณเชื่อใจว่าในสายตาภัทรมันไม่เคยมีใครอีกเลยตั้งแต่มีคุณเข้ามา” เขาผละริมฝีปากออกช้า ๆ ส่งสายตาอ่อนโยนอย่างที่ชอบทำให้เจ้าคุณแล้วเอ่ยออกไป

  “แกล้งเราเหรอ ?” เจ้าคุณช้อนตาขึ้นมองคนตัวสูงกว่า ภีมภัทรส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้ม

  “เปล่าเลย ภัทรไม่ได้แกล้งคุณนะครับ”

  “แต่ภัทรบอกชอบให้เราหวง”

  “ชอบให้หวง เพราะมันทำให้รู้สึกว่าคุณรักภัทรมาก ๆ ต่างหากล่ะ” ภีมภัทรตอบกลับอย่างเอ็นดู เขาส่งมือไปลูบกลุ่มผมนุ่มของแฟนตัวเอง “คุณหวงภัทรได้นะครับเพราะมันน่ารักมาก ๆ แต่อยากให้คุณเชื่อใจว่าไม่มีทางที่ภัทรจะรักคนอื่นเหมือนกัน”

   “ปากหวานเป็นบ้า ภัทรก็แบบนี้ตลอดแหละ” เจ้าคุณหัวเราะในลำคอแล้วส่ายหน้า เขาดันตัวแฟนเด็กออกแล้วส่งมือทั้งสองข้างขึ้นมากอดอกเอาไว้

  “แต่เก็บไว้พูดกับคุณคนเดียวนะ” ภีมภัทรยังคงออดอ้อนอย่างที่เขาชอบทำ เขาส่งมือไปบีบจมูกเจ้าคุณเบา ๆ จนเห็นว่าอีกฝ่ายแอบคลี่ยิ้มออกมาเล็ก ๆ

  “เด็กบ้า” เจ้าคุณพูดขึ้นเบา ๆ แล้วเปลี่ยนจากการที่ภัทรส่งมือมาบีบจมูกเขาเล่นเป็นการคว้ามืออีกฝ่ายมาประสานเอาไว้แทน ภีมภัทรยกยิ้มตามรอยยิ้มที่เขาหลงรัก 

  “แล้วคุณน่ะ ที่เมื่อกี้ดื้อกับภัทรยังไม่เคลียร์กันเลยนะ” หลงประเด็นไปอยู่นาน ภีมภัทรเอ่ยท้วงเรื่องบาดใจเมื่อครู่ขึ้นมาพูดแทน เจ้าคุณเม้มริมฝีปากเข้าหากันก่อนจะตอบกลับไป

  “คุณขอโทษ” เขาพูดเสียงแผ่ว ก่อนที่จะเอ่ยขึ้นอีกประโยคด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ภัทรยกโทษให้คุณได้ไหม ?”

  “อ้อนแบบนี้จะไม่ให้ยกโทษให้ได้ยังไงล่ะครับ” ภีมภัทรเอ่ยอย่างยอมแพ้ จากที่คราแรกจะแกล้งงอนให้อีกฝ่ายง้อตนเองเสียหน่อย ทีไหนได้ ยอมแพ้ลูกอ้อนของเจ้าคุณเข้าทุกที

  “งั้นภัทรห้ามไปน่ารักกับคนอื่นแล้วนะ แล้วเราจะไม่ทำแบบวันนี้อีก”

  “นี่คือเอาคืนภัทรงั้นเหรอ? โอโหที่รัก แผนสูงไปแล้ว” ภีมภัทรตอบกลับ “แต่ภัทรไม่ได้ไปน่ารักกับใครสักหน่อย ก็น่ารักแค่กับคุณนะ”

  “ภัทรไม่รู้ตัวต่างหากว่าตัวเองน่ารักอะ” เจ้าคุณพูด “ไม่อย่างนั้นเราคงไม่หลงเธอหัวปักหัวปำอย่างนี้หรอกมั้ง”

  “เมาแล้วพูดเก่งจังเลยคุณดีเจ น่ามอมเหล้าให้พูดหวาน ๆ แบบนี้ใส่ทุกวันจริง ๆ นะ”  ภีมภัทรเอ่ยแซว และนั่นเองที่ทำให้เจ้าคุณต้องส่งมือมาตีเข้าที่ข้างไหล่ของอีกฝ่าย คนถูกรังแกหัวเราะร่า 

  ความจริงไม่เห็นจะต้องมอมเหล้า หรือทำอะไรให้เจ้าคุณเมาเลย

  เพราะถึงเจ้าคุณไม่ทำอะไรเขาก็น่ารักของเขาอยู่แล้ว

  ..ไม่อย่างนั้นภีมภัทรจะรักจนถอนตัวไม่ขึ้นอยู่แบบนี้ได้ยังไงกันล่ะ 

 

  “กลับเลยไหมครับคุณ ภัทรไม่อยากให้ดื่มแล้ว” ภีมภัทรเอ่ยถามคนตัวเล็กตรงหน้า ถึงแม้ว่าอยากจะให้เจ้าคุณสังสรรค์กับเพื่อนต่อบ้าง แต่เขาเป็นห่วงเสียมากกว่า

  “แต่เพื่อนเรายังอยู่อยู่เลย” เจ้าคุณตอบกลับ “น้องยิปซีก็ยังอยู่ไม่ใช่เหรอ”

  “หน่า ไม่เอาสิ พูดถึงคนอื่นทำไมล่ะครับ” ภัทรรีบโน้มตัวเข้าไปโอบตัวเจ้าคุณให้เข้ามาซุกอกในทันทีเมื่อเห็นสีหน้าน้อยอกน้อยใจของคนที่ไม่ค่อยได้สติอย่างเก็บไม่มิด

  “ก็ถ้าภัทรกลับน้องเขาจะกลับยังไงล่ะ ดึกแล้ว เป็นผู้หญิงด้วย” เจ้าคุณตอบกลับอย่างจริงจัง ถ้าให้ตัดเรื่องที่หญิงสาวชอบมาวอแวกับแฟนหนุ่มของเขาแล้วก็น่าเป็นห่วงอยู่พอตัวเลยถ้าจะต้องให้กลับบ้านเองจากสถานบันเทิงแบบนี้

  “เดี๋ยวให้คนขับรถที่บ้านยิปซีเขามารับก็ได้” ภีมภัทรตอบกลับ เจ้าคุณขมวดคิ้วเล็กน้อย “เจ้าคุณ ทำไมทำหน้าสงสัยอย่างนั้นล่ะครับ” ภีมภัทรหลุดหัวเราะ และเอ่ยซ้ำทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของเจ้าคุณ 

  “เรานึกว่าภัทรจะตอบว่าเดี๋ยวไปส่งน้องด้วยกันก่อน” เจ้าคุณพูด “แบบนั้นก็ได้นะ ถ้ามีเราไปด้วยอะ” 

  “ไปคุม ถูกไหมครับ?” เด็กหนุ่มยังคงเอ่ยแซว เจ้าคุณที่ไม่รู้จะเถียงอะไรก็แสร้งทำเป็นถอนหายใจอย่างเบื่อคนรู้ทันแทน

  “ภัทรรู้ว่าคุณไม่ชอบ ไม่เอาหรอก ความรู้สึกคุณสำคัญกับภัทรมากที่สุดอยู่แล้ว” 

“ชิ งั้นเรากลับก็ได้ แต่ต้องไปบอกพวกรวีก่อนนะ” เจ้าคุณจิ๊ปากเล็กน้อยเลี่ยงความเขิน เด็กหนุ่มที่เห็นท่าทางน่ารักเหล่านั้นก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มกว้าง ๆ ออกมาเหมือนอย่างเคย

  สองมือประสานกันอย่างแนบแน่น ภีมภัทรเดินจูงมือเจ้าคุณกลับเข้ามาภายในตัวร้านโดยไม่สนใจสายตาของคนรอบข้างที่หันมามองหรือคำเอ่ยแซวตามทางเดินที่เดินผ่านมา

  ทำไมล่ะ? จับมือแฟนมันผิดตรงไหนกัน

  “โอ๊ย กูล่ะรำคาญ มีวันไหนพวกมึงไม่สวีทหวานกันบ้าง” อินที่นั่งอยู่เก้าอี้ตัวนอกสุดตะโกนเอ่ยแซวเสียงดังจนทำให้เพื่อน ๆ ที่นั่งรวมวงอยู่หันมาให้ความสนใจกับพวกเขาทั้งคู่แทน

  “ทำไม? อิจฉาเหรอ กูยอมเสียสละตัวเองเป็นคู่ควงสวีทให้มึงก็ได้นะอิน” แน่นอนว่าต้องเป็นน้ำเสียงขี้เล่นของมาสุที่แทรกขึ้นมา คนถูกกล่าวถึงแทบจะสาดเหล้าในมือใส่หน้าเด็กที่เขาเรียกว่าเด็กเวรนี่ให้จบ ๆ ไป วอแวกับเขาอยู่ได้

  “น้องมาสุอย่าเพิ่งไปกวนมัน พี่รำคาญคนบ้า” รวีพูดขึ้นบ้าง อินหันขวับมาชี้หน้าคาดโทษ แต่รวีทำเพียงส่ายหน้ายิ้ม ๆ ไม่สนใจกับท่าทางโมโหร้ายของเพื่อนเลย “ไงเพื่อนตัวดี จะต่อหรือจะกลับ?”

  “รู้ดีชะมัด” เจ้าคุณตอบกลับพร้อมส่งยิ้มในขณะที่เขาหย่อนตัวลงนั่งที่นั่งว่างข้างรวี พร้อมกับภัทรที่ทิ้งตัวลงนั่งด้านเขาเช่นกัน

  “ต้องขออนุญาตพากลับนะครับพี่รวี เดี๋ยวกินเยอะกว่านี้พรุ่งนี้น็อคแน่” ภีมภัทรพูดขึ้นบ้าง รวีพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย ต่างจากมาสุที่ทำท่าคล้ายกับจะอาเจียน

  “จะรีบกลับไปทำไมเหรอภีมภัทร เป็นห่วงหรือว่าหวงเอ่ย” 

  “ทั้งหวงทั้งห่วง ไม่ทราบว่ามึงมีปัญหาอะไรกับกูไหมเอ่ย หรือว่าอิจฉาที่..”

  “เอ้อ กลับเลยก็ดีเนี่ย เชิญจ้า กลับบ้านมึงไปเลย” มาสุรีบแทรกขึ้นทันทีเมื่อรู้ว่าภีมภัทรกำลังจะเอ่ยแกล้งเขาเรื่องของพี่อินแน่นอน

  “ภัทร ขออีกแก้วได้ไหม” เจ้าคุณหันไปขออนุญาตแฟนเด็กที่นั่งอยู่ด้านข้างของตน แต่ภีมภัทรกลับส่ายหน้าเป็นคำตอบ

  “พอแล้วครับ วันนี้คุณดื่มไปเยอะมากแล้วนะ”

  “น่าภัทร นาน ๆ ทีเราจะได้มานะ” เจ้าคุณตอบกลับอย่างออดอ้อน เขาเอนศีรษะไปพิงที่ไหล่ของภีมภัทรแล้วเงยหน้าถามอย่างคาดหวัง แต่ทว่าคราวนี้ภีมภัทรไม่ใจอ่อนเหมือนทุกที

  “ไม่ให้ดื่มแล้วครับคุณ อย่าดื้อนะ” หลังจากที่ได้ฟังคำตอบของภีมภัทร เจ้าคุณถอนหายใจเล็กน้อยอย่างผู้แพ้ แต่ก็ไม่ได้ต่อร้องต่อเถียงอะไร

  “ถ้าอยากดื่ม กลับไปดื่มกับภัทรที่ห้อง” เห็นอีกคนหน้างอก็นึกใจแข็งไม่ได้ ภีมภัทรตัดสินใจโน้มใบหน้าลงไปกระซิบเข้าที่ข้างหูของเจ้าคุณ อีกฝ่ายขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะตอบกลับ

  “กลับไปดื่มที่ห้องมันจะสนุกได้ไง” เขาตอบกลับ

  “สนุกสิครับ” ภัทรว่า ก่อนที่จะเว้นระยะแล้วเอ่ยซ้ำ “เพราะถ้าคุณจะดื่มหนึ่งแก้ว ต้องแลกกับการจูบภัทรหนึ่งครั้ง” เขาพูดเสียงแผ่วอย่างหนึ่งสนุก เจ้าคุณเบิกตากว้างจากคำตอบที่ได้รับก่อนจะส่งมือข้างหนึ่งไปตีเข้าที่หน้าขาของภีมภัทรเบา ๆ

  “ทะลึ่ง”

   

  “มีให้แค่ขอเสนอเดียวเท่านั้นนะ” ภีมภัทรพูดย้ำ คนที่หาทางสู้ไม่ได้จึงจำยอมต้องพยักหน้าเออออกับข้อเสนอใหม่ที่เพิ่งได้รับมาหมาด ๆ “จะมอมให้กินเยอะ ๆ เลยคอยดูสิ”

  “เดี๋ยวเถอะ อย่ามาเยอะ”

  “อะแฮ่ม ถ้าจะหนุงหนิงกันอยู่แค่สองคนแบบนี้ก็กลับห้องเถอะพวกมึง สงสารหัวใจคนโสดแบบกูหน่อย” อินแทรกขึ้นอย่างรำคาญใจ เจ้าคุณหัวเราะลั่นกับท่าทางตลก ๆ ของเพื่อนตัวเอง

  “นี่ เดี๋ยวไทกลับก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน” ไทไทที่เดินหายไปจากโต๊ะเป็นเวลานานกลับมาเอ่ยคำร่ำลา

  “กลับไงวะมึงอะ” รวีเอ่ยถามคู่ปรับคนสำคัญ “กูถามเป็นมารยาทจ่ะ ไม่ได้เป็นห่วงเป็นใยอะไรมึง”

  “ถามจริง?” ไทไทที่ก้มหยิบของบนโต๊ะอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมายียวนรวีอย่างเคยชิน “อย่าเพิ่งหงุดหงิด พี่คิงมารับ โอเคยัง?” ไทไทพูดซ้ำ

  “เอ้า นี่ไทไทดีกับอีพี่คิงแล้วเหรอ? บุญบาปปปป กูพนันกับอีเต้ไว้ สองพันห้าต้องเป็นของกู อัพเดตก่อน” อินรีบแทรกขึ้นมาทันที พลันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตั้งใจส่งข้อความหาเพื่อนสนิทอีกคนแต่ทว่าถูกดักขึ้นเสียก่อน

  “ยังไม่ได้ดีกันขนาดนั้น รอดีกันจริง ๆ แล้วจะมาบอกแล้วกันนะอิน” ไทไทพูดแล้วหัวเราะ อินยกมือขึ้นมาโบกปัด ๆ เอาเป็นว่าเขาไม่สนใจคำพูดของไทไทแล้วล่ะ

  “กลับเหมือนกัน งั้นไปแล้วนะ” เจ้าคุณพูดแล้วลุกขึ้นบ้าง โดยมีภีมภัทรลุกขึ้นตามติด “ภัทร แล้วน้องยิปซีล่ะ?” แต่ฉุกนึกขึ้นได้เสียก่อนจึงหันไปเอ่ยถามคนด้านข้างของตนเอง

  “มาสุ เห็นยิปซีไหม?” ฟังคำถามของเจ้าคุณจึงทำให้ภีมภัทรเพิ่งนึกขึ้นได้ เขาเบี่ยงหน้าไปถามเพื่อนของตนเองที่ถูกเขาลากมาเป็นเพื่อนด้วย แต่มาสุกลับส่ายหน้าเป็นคำตอบ

  “ไม่รู้ว่ะ แต่เมื่อกี้เห็นบอกว่าเจอเพื่อนเก่า มึงไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูไปส่งให้ก็ได้”

  “ไปกับมึงนี่กูยิ่งห่วงเลยไอ้ส้นตีน” ภีมภัทรตอบกลับ 

  “โทรหาน้องสิ ไปส่งน้องด้วยกันก่อนก็ได้” เจ้าคุณพูดขึ้นอีกครั้งอย่างไม่คิดอะไร เขาไม่อยากงี่เง่าหรือคิดอะไรมากมายเพราะเขาน่ะ เชื่อใจภีมภัทรอยู่แล้ว

  “เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงกลับเถอะเจ้าคุณ ไม่ต้องห่วงนะน้องภัทร พี่จะไปส่งน้องสาวให้ถึงที่เลย” เป็นรวีที่พูดแทรกขึ้นมาในสถานการณ์น่าอึดอัด ภีมภัทรหันไปพยักหน้าขอบคุณเพื่อนแฟนตัวเองอย่างจริงใจ ส่วนเจ้าคุณเองก็เอ่ยขอบคุณเพื่อนของตนเองไป

- - - - -

  “อื้อ..” เสียงครางหวานในลำคอเล็ดลอดออกมาไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่ มือเล็กกำปกคอเสื้อนักศึกษาของแฟนหนุ่มเอาไว้เพื่อระบาย เมื่ออีกฝ่ายมอบจูบที่แสนร้อนแรงให้กับเขาไม่หยุ่นหย่อน

  ใช่ เขาจูบแลกดื่มไปมากกว่าหกแก้วแล้ว ..

  ภีมภัทรนี่มันอ่อนหัดซะที่ไหนกัน ร้ายจะตายไป

  “พอรึยังครับ” เสียงเด็กหนุ่มเลิกคิ้วถามคนที่นั่งอยู่บนตักอย่างยียวน เจ้าคุณที่โอบรอบคอภีมภัทรเพื่อทรงตัวเอาไว้ก็ทิ้งใบหน้าลงตรงซอกคอของอีกฝ่ายแทน 

  “ภัทรมอมเหล้าเรา” เจ้าคุณพูดเสียงแผ่ว ก่อนที่ริมฝีปากซุกซนจะเลื่อนไปประทับลงบนคอแกร่งแผ่วเบา แถมยังค่อย ๆ เปลี่ยนที่ประทับไปเรื่อย ๆ เสียด้วย ..เมาแล้วยั่วเก่งชะมัด ภีมภัทรนึกอยู่ในใจ

  “ภัทรมอมเหล้าที่ไหน ก็คุณอยากกิน ภัทรก็ให้กิน” เขาตอบกลับ แต่ก็ไม่ได้หักห้ามการกระทำแสนซุกซนของเจ้าคุณแม้แต่น้อย

  ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าเขาเองก็ชอบเจ้าคุณในโหมดแบบนี้เหมือนกัน

  “ฮือ เราไม่กินแล้ว” เจ้าคุณพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงอแง คนได้ฟังฉีกยิ้มก่อนที่จะหันไปกดจูบลงบนหน้าผากมนได้อย่างพอดิบพอดี

  “โดนจูบจนเหนื่อยแล้วล่ะสิท่า หายดื้อแล้วใช่ไหม” ภัทรตอบกลับ แล้วกระชับคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตัวเขาให้เข้ามาในอ้อมกอดอย่างแนบแน่นขึ้น

  “ภัทรชอบจูบไหม” เจ้าคุณเปลี่ยนคำถาม พร้อมกับยักคิ้วข้างหนึ่งขึ้นอย่างสงสัย โดยที่เขาคงจะไม่รู้ตัวเลยว่าท่าทางเหล่านั้นน่ะ น่ารักเกินกว่าจะทนไหว

  ภีมภัทรโน้มใบหน้าลงไปกัดริมฝีปากของอีกฝ่าย เรียวลิ้นไล้เลียริมฝีปากด้านนอกจนเปียกชุ่ม ดูดดึงความนุ่มนิ่มเหมือนเยลลี่สีแดงสดจนพอใจ ก่อนที่จะส่งลิ้นร้อนเข้าไปหยอกเย้าอีกครั้ง และถอนจูบที่เปรียบเหมือนคำตอบนี้อย่างอ้อยอิ่ง

  “ชัดเจนไหมครับ?”

  “ขี้โกง รอบนี้เรายังไม่ได้ดื่มเลย ภัทรจูบเราก่อนได้ไง” เขาว่า ภีมภัทรส่ายหน้าเล็กน้อยอย่างเอ็นดู

  “อยากจูบก็จูบ แค่นั้น”

  “เด็กเอาแต่ใจ” เจ้าคุณพูดแล้วส่งยิ้ม ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาจุ๊บลงบนปากเป็นกระจับได้รูปของภีมภัทรเบา ๆ “ดึกแล้ว ภัทรกลับบ้านเถอะ”

  “นอนนี่ไม่ได้เหรอ ไม่อยากกลับบ้านแล้ว” ภีมภัทรตอบกลับอย่างออดอ้อน “น่านะ ภัทรอยากนอนกอดคุณทั้งคืนเลย” เด็กหนุ่มกระชับตัวคนในอ้อมกอดมาคลอเคลีย และนั่นแหละเป็นสิ่งที่ทำให้เจ้าคุณปฏิเสธไม่ได้

  “อ้อนเราแบบนี้ เราจะไล่กลับยังไงไหว” เขาตอบกลับแล้วค่อย ๆ ชันตัวลุกขึ้นยืนแทนหลังจากที่นั่งอยู่บนตักของภีมภัทรอยู่นาน

  จะลงตั้งนานแล้ว แต่ภีมภัทรนั่นแหละไม่ยอมปล่อย !

  “จะไปไหนครับคนดี เดินเซขนาดนี้เดี๋ยวก็ล้ม” ภีมภัทรรีบแทรกแล้วลุกขึ้นตามทันที 

  “ไปอาบน้ำ เราร้อน” เจ้าคุณตอบกลับ แล้วค่อย ๆ พยุงตัวเองเดินเข้าไปยังห้องนอนทันที โดยที่มีภีมภัทรเดินตามเข้ามาอย่างเป็นห่วง

  เจ้าคุณที่คงไม่ได้สังเกตว่าแฟนเด็กอย่างภีมภัทรเดินตามเข้ามาถึงด้านในก็ค่อย ๆ ถอดเสื้อเชิ้ตขาวตัวบางออกตรงหน้ากระจกทันที เพราะร่างกายเขาร้อนรุ่มจนรู้สึกว่าจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว

  ภีมภัทรเบิกตากว้างกับภาพตรงหน้าทันที เจ้าคุณที่ค่อย ๆ ปลดกระดุมทีละเม็ดหน้ากระจก จนเสื้อเชิ้ตขาวตัวบางนั่นตกจากหัวไหล่มนทำให้ได้เห็นเรือนร่างขาวบางท่อนบนนั้นอย่างเต็มตา

  ใจเย็นภีมภัทร ใจเย็น ๆ เอาร่างไอ้เหี้ยมาสุออกไปจากตัวเดี๋ยวนี้!

  “กลับบ้านดีไหมวะเนี่ย” ภีมภัทรรีบหันหนีก่อนจะพูดกับตัวเองเบา ๆ มีหวังแอบมองอยู่อย่างนั้นคงได้เห็นอะไรต่อมิอะไรแล้วคงไม่ดีแน่

  ไม่ดีทั้งกับเขา ทั้งเจ้าคุณนั่นแหละ

  เขาไม่ค่อยจะเชื่อใจตัวเองสักเท่าไหร่เลยวันนี้

  ภีมภัทรส่ายหน้าแรง ๆ พร้อมกับตบหน้าตัวเองไปหนึ่งที เลิกคิดอกุศลภีมภัทร อย่าคิดเลยเถิดไปมากกว่านี้!

  ก็แค่ขา- !

  “ไอ้เหี้ยมาสุ อย่าสิงร่างกู!”

- - - - -

  “ปากเราช้ำแล้วแน่เลย คนฉวยโอกาส” เจ้าคุณพูดเสียงแหบพร่าหลังจากที่ถูกช่วงชิงอากาศหายใจด้วยการจูบไปสองครั้งร่วมสิบนาที ภีมภัทรนี่ยอมหน่อยไม่ได้เลย เอาแต่ใจชะมัด

  “ก็น่ารักใส่ทำไมล่ะครับ” เขาตอบกลับยิ้ม ๆ ภีมภัทรรู้ว่าที่เจ้าคุณพูดน่ะก็เป็นเพราะว่าแค่เขินเท่านั้นแหละ สองแขนแกร่งดึงรั้งคนตัวเล็กให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอย่างแนบแน่น ซึ่งแน่นอนว่าใบหน้าของเจ้าคุณซุกลงบนอ้อมแขนของภีมภัทรได้อย่างพอดิบพอดี

  “หงึ เราเปล่า” ทำหน้าเสียงออดอ้อนแล้วยังก้มใบหน้าลงอย่างหนีความผิด ภีมภัทรหัวเราะออกมาเล็กน้อย ก่อนส่งมือไปลูบผมของเจ้าคุณอย่างเอ็นดู

  “นอนได้แล้วครับ ฝันดีนะครับที่รักของภีมภัทร” ภีมภัทรเอ่ย พร้อมโน้มใบหน้าลงไปกดจูบลงบนหน้าผากมนที่มีปอยผมปกอยู่ เจ้าคุณพยักหน้าเป็นคำตอบแล้วหลับตาลง ส่งแขนไปกอดแฟนหนุ่มของตนไว้โดยที่ไม่รู้เลยว่าทำไมภีมภัทรถึงบอกให้เขารีบนอน

  ภีมภัทรฟุ้งซ่านจะตายอยู่แล้ว

  อย่างน้อยถ้าเจ้าคุณหลับไปแล้ว เขาคงจะไม่ต้องคิดอะไรไม่ดีกับคนตัวเล็กมากกว่าตอนนี้

  จริง ๆ นะ..

  เวลาผ่านเลยไปสักพัก เจ้าคุณคล้อยหลับไปในอ้อมกอดของภีมภัทร ลมหายใจที่เข้าออกเป็นจังหวะเป็นสิ่งที่ทำให้ภีมภัทรมั่นใจว่าเจ้าคุณหลับสนิทไปแล้ว ส่วนตัวเขาเองจะให้ข่มตาหลับก็คงจะไม่ได้ ในเมื่อเขายังไม่ได้จัดการกับความรู้สึกอึดอัดที่ช่วงล่างของตัวเองเลย

  ต่อให้เป็นจะเป็นคนดีแค่ไหน เขาก็เป็นผู้ชาย แล้วก็มีความรู้สึกเช่นกันนะ

  แต่ถ้าให้ทำแบบนั้นกับเจ้าคุณ .. มันจะดีเหรอ

  .. ภีมภัทรค่อย ๆ จับแขนของคนตัวเล็กที่กอดเขาเอาไว้ออกแล้วนำหมอนข้างมาวางไว้แทนที่แทน ไม่ลืมที่จะเอื้อมไปหยิบน้องพีพีลูกรักมาวางไว้ข้าง ๆ กับเจ้าคุณด้วย

  สองเท้าแกร่งค่อย ๆ ย่อง และเคลื่อนตัวไปยังห้องน้ำอย่างแผ่วเบา ไม่ว่าจะเป็นเสียงการย่ำเท้า หรือเปิดประตูห้องน้ำ หรือแม้กระทั่งเปิดไฟ ภีมภัทรมั่นใจว่าเขาจะไม่ทำให้เจ้าคุณตื่นขึ้นมากลางดึกแน่นอน 

  “กูอยากจะบ้า” ภีมภัทรมองตัวเองในกระจกแล้วพูดขึ้นเบา ๆ เขาส่ายหน้าเล็กน้อย เดินเบี่ยงไปยังมุมด้านในของห้องน้ำ ความแข็งขืนที่ดุนดันออกมามันทำให้เขาปวดหนึบจนแทบขาดใจ ภีมภัทรดึงกางเกงบอลของเจ้าคุณที่ตนเองนำมาใส่รวมถึงชั้นในออกให้พ้นทาง 

  โลกสวยด้วยมือเราอีกแล้วกู

  มือแกร่งจับแก่นกายของตนแล้วรูดชักมันเพื่อปลดปล่อยความปวดหนึบที่มาวนเวียนใจ ภีมภัทรหลับตาลงนึกคิดไปนึกแผ่นอกบาง แผ่นหลังขาว เอวคอด รวมถึงยอดอกสีหวานนั่นอย่างทรมานหัวใจ 

  ภาพจำ ภาพจำเหี้ย ๆ เลย

  “อ่า..” เสียงครางทุ้มต่ำดังออกมาก้องไปทั่วห้องน้ำอย่างห้ามไม่ได้ เขายังคงใช้มือจัดการกับลูกชายของตนเองอย่างหนักหน่วง อย่างน้อยคืนนี้เขาก็ต้องทำให้ตัวเองเลิกฟุ้งซ่านให้ได้ก่อน

  แต่ทว่าภีมภัทรคงจะไม่รู้ว่าเสียงสุขสมอารมณ์ของตนเองมันดังก้องจนทำให้คนที่นอนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่ในคราแรกตื่นขึ้น.. เจ้าคุณหรี่ตามองไปยังห้องน้ำที่เปิดไฟสว่างวาบ ใช้มือคลำหาคนรักบนที่นอนก็ไม่เจอ

  เขาส่งมือมาขยี้ตาตนเองให้ตื่น แล้วค่อย ๆ ชันตัวขึ้นเดินไปตามเสียงที่เขาได้ยิน เขายืนหยุดนิ่งที่หน้าห้องน้ำทันทีเมื่อมั่นใจว่าภัทรอยู่ในนั้น เจ้าคุณรู้.. ว่าภัทรกำลังทำอะไร เพียงแต่เขากำลังชั่งใจว่าควรจะกลับไปนอน หรือ.. เข้าไปดี

  สุดท้ายความรู้สึกที่เก็บซ่อนอยู่ภายในใจก็ทำให้เจ้าคุณตัดสินใจทำตามความรู้สึกของตัวเอง เขารู้ตัวว่าวันนี้เขาคงจะแกล้งแฟนหนุ่มเอาไว้เยอะ ภัทรจะมีอารมณ์บ้างมันก็ไม่แปลก

  แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ เขาต้องรับผิดชอบ จริงไหม?

  เจ้าคุณค่อย ๆ เปิดประตูห้องน้ำเข้าไปอย่างใจเย็น สูดลมหายใจเข้าออกเพื่อเรียกสติ แต่ก็ก้าวขาเข้าไปด้านในอย่างเก้ ๆ กัง ๆ

  ภาพตอนนี้ที่เขาเห็นคือภาพที่ภัทรกำลังหลับตา และจัดการกับตัวเองอยู่ ด้วยสัญชาตญาณก็ทำให้เจ้าคุณต้องหันหน้าหนีกับภาพตรงหน้า ซึ่งในขณะที่เขากำลังหันตัวกลับ แขนของเจ้าคุณดันไปชนเข้ากับขอบอ่างล้างหน้าจนเกิดเสียง ..แย่แล้วไงเจ้าคุณ

  คนที่โดนขัดอารมณ์เบิกตากว้างอย่างตกใจ รีบดึงกางเกงขึ้นมาใส่อย่างร้อนรน สีหน้าของเขาเลิ่กลั่กอย่างไม่มั่นใจว่าเจ้าคุณจะทันได้เห็นเขาจัดการกับตัวเองอยู่หรือเปล่า เวรแล้วภีมภัทร

  “เอ่อ.. คุณจะเข้าห้องน้ำใช่ไหม” เป็นภีมภัทรที่ตัดสินใจแทรกเสียงขึ้นในสถานการณ์น่าอึดอัด ชายหนุ่มเตรียมจะเดินเบี่ยงออกจากห้องน้ำอยู่แล้วแต่ทว่า

  “ไม่ค้างเหรอ” เจ้าคุณเอ่ยถามออกไปตามตรง ภีมภัทรเบิกตากว้างอย่างตกใจกับคำถาม

  “อ..เอ่อ” ภีมภัทรที่ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไรก็ทำตัวไม่ถูก เจ้าคุณกัดริมฝีปากของตนเองเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจก้าวฉับเข้าไปจับใบหน้าของภีมภัทรเอาไว้แล้วเขย่งปลายเท้าเพื่อเพิ่มความสูง ใช้ริมฝีปากกดจูบลงบนปากของอีกคนที่ยังคงทำตัวแข็งทื่อ ใช้เวลาสักพักกว่าภัทรจะเริ่มตอบสนองกลับ เขาส่งมือไปโอบเอวของเจ้าคุณเอาไว้อย่างเลี่ยงไม่ได้

  คนถูกโอบรัดไว้ส่งมือข้างหนึ่งของตนอ้อมไปด้านหลังแล้วจับมือของภีมภัทร ก่อนจะค่อย ๆ นำพามือแกร่งนั้นเลื่อนไปจับที่บั้นท้ายของตนเอง แล้วจับให้อีกฝ่ายขยำสองก้อนกลมนั่นอย่างสนุกมือ

  “คุณ จะทำอะไร” ภีมภัทรที่เริ่มตั้งสติได้หลังจากที่เผลอคล้อยตามไปอยู่พักใหญ่เอ่ยถามอย่างตกใจ 

  “จะช่วยภัทร” เจ้าคุณตอบเบา ๆ ดวงตาใสยังคงช้อนมองคนรักอย่างอ้อยอิ่ง “ภัทรไม่อยากให้เราช่วยเหรอ?”

  “แต่..”

  “เราเต็มใจนะ” เจ้าคุณรีบพูดขัด

  “แต่ภัทรเป็นเด็กเอาแต่ใจ” ภีมภัทรพูดขึ้นบ้าง “ถ้าภัทรได้แล้วครั้งนึง มันจะไม่จบแค่ครั้งเดียวนะ” เขาพูดย้ำเป็นการเอ่ยเตือน เพราะเขามั่นใจว่าถ้ามันเกิดขึ้นครั้งที่หนึ่ง แน่นอนว่ามันต้องมีครั้งที่สอง สาม หรือมากกว่านั้น

  “ภัทรก็รู้..” เจ้าคุณพูดขึ้นเสียงแผ่ว “เราชอบเด็กเอาแต่ใจ”

  “ภัทรรักคุณหน่อยนะ” เจ้าคุณพูดขึ้นอีกครั้งโดยที่จะไม่ลืมเน้นคำว่ารักลงไปอย่างหนักแน่น เพราะนั่นคือความหมายแฝงกับสิ่งที่เจ้าคุณต้องการ

  แล้วคนฟังอย่างภีมภัทรจะไปทนอย่างไรไหว

  ภีมภัทรดันตัวเจ้าคุณให้แนบชิดติดกับผนัง ใช้ริมฝีปากบดจูบลงไปอย่างดุดัน สองมือแกร่งไล้ตามร่างกายของอีกฝ่ายไปทั่วจนกระทั่งไปหยุดอยู่ที่บั้นท้ายกลม เขาบีบเล่นอย่างสนุกมือ จากการขยำเล่นอยู่ภายนอก แปรเปลี่ยนเป็นการสอดมือเข้าไปภายใต้กางเกงนอนตัวบางเพื่อสัมผัสเนื้อเนียน

  เช่นเดียวกับเจ้าคุณที่เริ่มส่งมือซุกซนไปทั่ว จากที่ใช้มือจับบ่าของอีกฝ่ายไว้เพื่อพยุงตัวก็เปลี่ยนเป็นใช้ฝ่ามือไล้แผงอก และหน้าท้องแกร่งของภีมภัทรผ่านเสื้อยืดที่เขาใส่อยู่ แต่ความเจ้าเล่ห์ของเจ้าคุณคงจะไม่หยุดอยู่เท่านั้น เจ้าคุณเลื่อนมือลงไปลูบคลำส่วนล่างของภีมภัทรที่แข็งขืนพร้อมรอรับการปรนเปรอ

  “อ๊ะ.. ภัทร” เขาครางหวานทันทีเมื่อถูกภีมภัทรใช้ฟันขบงับเข้าที่ซอกคอ เขาใช้มือข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นมาสอดเข้าไปภายใต้เสื้อนอนของเจ้าคุณแทน ใช้มือกลั่นแกล้งยอดอกที่ชูชันรับมือกับรสสัมผัสของเขาอย่างมันส์มือ

  เสื้อของเจ้าคุณถูกถอดออกไปอย่างง่ายดาย เช่นเดียวกับภีมภัทรที่ถอดเสื้อของตัวเองออกไปให้พ้นทาง นัยน์ตาคมไล่จ้องมองเรือนร่างขาวบางตรงหน้าอย่างหวั่นใจ ให้ตาย เหมือนเขาจะตายเอาเข้าจริง ๆ นี่ฝันอยู่รึเปล่า

  “ฮึ่ย มองอะไรนักหนา จะทำอะไรก็ทำ” เจ้าคุณหน้าขึ้นสี แถมส่งมือไปฟาดภีมภัทรหนึ่งที

  “ก็มันน่ามอง จะให้ภัทรทำยังไง” พูดติดตลก แต่ความจริงเป็นอย่างที่เขาว่า เกมรักนี้ดำเนินต่อทันทีเมื่อเจ้าภีมภัทรโน้มใบหน้าลงมาใช้ปลายลิ้นโลมเลียลงที่ยอดอกที่แข็งขืนเป็นไตของเจ้าคุณจนเปียกชุ่ม

  “อ.. อื้อ ภัทร” เสียงครางหวานดังกระเส่า ภีมภัทรดูดกลืนยอดอกจนมันเกิดเสียงดังจ๊วบประหนึ่งว่ามันคืออาหารหวานที่ถูกใจ 

  เจ้าคุณใช้มือข้างหนึ่งของตนสอดเข้าไปในกางเกงของภีมภัทร มือเรียวกอบกุมเข้าที่แก่นกายใหญ่กลางลำตัวของภีมภัทรที่ตั้งผงาด 

  “คุณ อย่าเล่นแบบนี้” ภีมภัทรละริมฝีปากออกแล้วครางทุ้มต่ำ ความรู้สึกปวดหนึบช่วงล่างมันทำให้เขาทรมานจนแทบขาดใจ

  “ไหวเหรอ” เจ้าคุณตอบกลับอย่างยียวน เขาใช้มืออีกข้างหนึ่งดึงกางเกงของภีมภัทรออกจนพ้นทาง ความแข็งขืนที่ปิดกั้นไว้ตั้งผงาดให้เขาเห็นอีกครั้งจนต้องกลืนน้ำลายดังอึก

  “คุณ ภัทรทำ.. อ่า คุณ” กำลังจะขัดแต่เหมือนว่าจะไม่ทันเสีย เจ้าคุณย่อตัวลงคุกเข่า ใช้ริมฝีปากประทับที่ส่วนปลายมนเบา ๆ ก่อนจะเริ่มใช้มือข้างที่กอบกุมแก่นกายใหญ่ไว้รูดรั้งด้วยจังหวะเนิบนาบในคราแรก ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น และเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

  ปากอิ่มตัดสินใจเข้าครอบครองแก่นกายตรงหน้า ใบหน้าหวานขยับเข้าออกเป็นจังหวะ สายตาเงยหน้าช้อนมองแฟนเด็กที่ก้มมองเขาอยู่ ..ขี้ยั่วชะมัด

  “อืม คุณ” เสียงครางสุขสมยังคงดังก้องไปทั่วห้องน้ำ ภีมภัทรเผลอจับศีรษะของเจ้าคุณไว้แล้วขยับกายเข้าออกด้วยตัวเองตามแรงอารมณ์โดยที่เจ้าคุณเองก็ไม่ได้ขัดอะไร จนกระทั่งรู้สึกถึงความร้อนวูบวาบภายโพรงปากนั่นแหละ

  “ขอโทษ.. ไม่ทัน” ภีมภัทรรีบเอ่ยขอโทษทันทีเมื่อรู้ตัวว่าเผลอปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเต็มปากคนตัวเล็ก แต่ทว่าเจ้าคุณกลับไม่นึกโกรธ เขาส่ายหน้าแล้วอมยิ้มเล็กน้อย ภีมภัทรแอบเห็นว่าเจ้าคุณกลืนน้ำรักของเขาเข้าไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ก็ยังมีบางร่องรอยที่เปรอะเปื้อนอยู่บริเวณขอบปากของเขานั่นแหละ ..น่ารัก น่ารักเป็นบ้าเลย

  เจ้าคุณค่อย ๆ ชันตัวลุกขึ้นจนเต็มฝ่าเท้า แต่ภีมภัทรนั้นไวกว่า เขาดึงรั้งตัวเจ้าคุณมายังหน้ากระจก เริ่มนึกสนุกขึ้นมาเสียแล้วสิ

  ภีมภัทรเอนร่างของตนให้ราบกับผนัง แล้วจับเจ้าคุณให้หันหลังเข้าหาเขา แสดงว่าตอนนี้เจ้าคุณกำลังยืนซ้อนร่างเปลือยเปล่าของภีมภัทรอยู่ที่หน้ากระจก ความแข็งขืนกลางลำตัวของภีมภัทรดันไปถูกไถเข้ากับบั้นท้ายของคนตัวเล็กอย่างพอดิบพอดีเสียด้วยสิ 

  “ฮื่อ ภัทร ไอ้บ้า เราอายไม่เอาตรงนี้”

  “อย่าก้มหน้าแบบนี้สิคะ ภัทรจะช่วยบ้างไง” เอ่ยคำหวานใส่ทันทีเมื่อเขาดึงกางเกงนอนตัวบางของเจ้าคุณออกจนเห็นเรือนร่างนุ่มนิ่มนั่นทั่วทั้งตัว ช่างน่าประหลาดใจที่มันงดงามยิ่งกว่าที่เขาเคยวาดฝันเอาไว้

  ใช้แขนข้างหนึ่งโอบเอวบางเอาไว้ให้แนบชิดตนไม่ให้ขืนหนี ส่วนมืออีกข้างเลื่อนไปกอบกุมแก่นกายเล็กที่รอรับการปรนเปรออยู่เต็มที เจ้าคุณส่งมือข้างหนึ่งขึ้นมาปิดหน้าตัวเองไว้อย่างเขินอาย ให้ตายเถอะ เขารู้ว่ามันคงจะหยุดการกระทำไม่ได้ แต่มันไม่ใช่ว่าเขาต้องเห็นตัวเองในสภาพแบบนี้สิ! 

  “อ๊ะ..​อื้อ ภัทร ฮื่อ” เสียงหวานครางลั่นมือภีมภัทรใช้มือรูดรั้งแก่นกายนั่นเร็วขึ้น รวมถึงริมฝีปากของภีมภัทรที่ระดมจูบไปทั่วหัวไหล่ของเขา ขาเรียวแทบยืนทรงตัวไว้ไม่อยู่ ถ้าภีมภัทรไม่ได้โอบเอวของเจ้าคุณไว้มีหวังเจ้าคุณวูบไหลไปกองอยู่ที่พื้นแล้วเป็นแน่

  “ภัทร คุณจะ อื้อ!” เจ้าคุณครางเสียงหลง น้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งทะลักออกมาเต็มมือแกร่งเมื่อเขาขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของห้วงอารมณ์ ภีมภัทรยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นเรือนร่างขาวบางตรงหน้าในกระจกเริ่มขึ้นสีแดงอ่อน ๆ ด้วยฝีมือของเขาเอง

  เจ้าคุณน่ารักชะมัด

  อยากรักให้ไม่กล้าไปน่ารักกับใคร

  “ไอ้เด็กเอาแต่ใจเก่ง!”

  “รู้ครับ แต่จริง ๆ ก็เคยคิดไว้ว่าเอาเก่งด้วย สงสัยต้องลอง”

  ไม่รอช้า ภีมภัทรจับตัวเจ้าคุณให้ขึ้นไปนั่งอยู่บนอ่างล้างหน้าแทน ขาเรียวหนีบเข้าหากันทันทีตามสัญชาตญาณ แต่ภีมภัทรก็แทรกตัวเข้าไปอยู่ระหว่างกลางแทน ส่งเรียวปากไปกลืนกินยอดอก เจ้าคุณหลับตาเงยหน้าขึ้นสูง เผลอใช้เล็บจิกเข้าที่แผ่นหลังของภีมภัทรอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่นั่นไม่ได้ทำให้ภีมภัทรรู้สึกเจ็บแต่อย่างใด

  ทำให้เจ้าคุณคล้อยตามได้สักพัก ภีมภัทรก็ค่อย ๆ ยกขาข้างหนึ่งของเจ้าคุณขึ้นมาเกี่ยวเอวเขาเอาไว้ ส่งนิ้วเรียวไปไล้วนเข้าที่ช่องทางนุ่มด้านหลังจนอีกฝ่ายสะดุ้ง

  “โอเคไหม? ไม่ทำก็ได้นะ” ภีมภัทรเอ่ยถามอย่างนึกห่วงความรู้สึกของอีกฝ่ายทันทีเมื่อเขาเห็นสีหน้าของเจ้าคุณดูเป็นกังวล เจ้าคุณนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร ภีมภัทรจึงตั้งใจจะหยุดเกมรักนี้ลงแต่ทว่า

  “ภัทรรักเจ้าคุณหน่อย” เจ้าคุณแทรกเสียงขึ้นก่อน “รักเจ้าคุณให้เจ้าคุณไปรักใครไม่ได้อีกเลยนะ”

  “หึ ใครจะปล่อยให้คุณไปรักกับคนอื่น ไม่มีวัน” เขาตอบกลับแล้วยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เจ้าคุณส่งมือไปโอบรอบคอภีมภัทรเอาไว้ ให้ความร่วมมือโดยการอ้าขาของตัวเองให้กว้างขึ้น

  “อะ.. ภัทร”

  “ไม่ต้องเกร็งนะครับ ภัทรจะอ่อนโยนกับคุณที่สุด ภัทรสัญญา” สิ้นประโยคนั้น เจ้าคุณพยักหน้ารับอย่างเต็มใจ ภีมภัทรค่อย ๆ ใช้นิ้วไล้วนที่ช่องทางสีหวานนั่นอยู่สักพักเพื่อเปิดทาง ก่อนจะค่อย ๆ สอดนิ้วเรียวหนึ่งนิ้วเข้าไปจนเกือบครึ่งแล้วค้างเอาไว้เช่นนั้นสักพักเมื่อเขาเห็นสีหน้าเจ็บปวดของเจ้าคุณ สงสารจนไม่อยากจะทำอะไรต่ออีกเลย แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว

  “อย่ากัดปากตัวเอง กัดตรงนี้” ภีมภัทรเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเห็นอีกฝ่ายกัดริมฝีปากตนเอง เจ้าคุณเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม “กัดตรงไหล่ภัทรแทน ภัทรเจ็บแทนให้” 

  ไม่ว่าเปล่า ภีมภัทรใช้มืออีกข้างดันศีรษะของเจ้าคุณให้โน้มหน้าลงมาพอดีกับช่วงบ่าของเขา แล้วค่อย ๆ สอดนิ้วที่ค้างเพื่อปรับความเคยชินเข้าไปจนสุด เจ้าคุณฝังฟันคมลงบนบ่าของภีมภัทรเพื่อระบาย

  “อ๊า-ภัทร อึก.. อือ” เจ้าคุณเชิดหน้าขึ้นสูงแล้วครางเสียงกระเส่าเมื่อภีมภัทรค่อย ๆ ชักนิ้วเข้าออกช้า ๆ จนเริ่มมีน้ำใส ๆ ไหลเยิ้มออกมาจากช่องทางสีหวานนั่นเพื่อช่วยหล่อลื่นให้เกมรักของเขาในวันนี้ง่ายขึ้น

  จากนิ้วเรียวนิ้วเดียวก็ค่อย ๆ เพิ่มเข้าไปเป็นสอง ภีมภัทรดันนิ้วเข้าไปดึงเข้าออกเป็นจังหวะ กระแทกเข้าที่จุดกระสันย้ำ ๆ จนเจ้าคุณครางหวานเหมือนจะขาดใจ

  “ภัทร อึก-อ๊ะ เราเสียว” เขาพูดเสียงหวาน น้ำตาไหลออกมาที่หางตาอย่างน่ารัก ความเจ็บแปลบในคราแรกร้อนแรงขึ้นจนเหลือเพียงแต่ความต้องการเท่านั้น เจ้าคุณเผลอยกสะโพกเข้าหานิ้วเรียวอย่างต้องการ ก่อนที่เขาจะต้องปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง

   “ภัทรขอรักคุณหน่อยนะคะ” เหมือนเอ่ยคำหวานเพื่อปลอบประโลม ภีมภัทรรูดรั้งแก่นกายของตัวเอง รั้งร่างคนตัวเล็กให้หมิ่นขอบอ่างมาเล็กน้อย แต่ขาวเรียวยังคงกอดรัดเอวสอบของเขาไว้อย่างแนบแน่น

   เขาจรดส่วนหัวเข้าไปที่ช่องทางที่ถูกนำด้วยนิ้วไปแล้วช้า ๆ ความเปียกชุ่มจากหยาดน้ำใสเมื่อครู่ทำให้เขาสามารถดันแก่นกายเข้าไปในช่องทางที่คับแน่นนั้นได้อย่างไม่ยากนัก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสอดใส่ส่วนนั้นของตนเข้าไปจนสุดภายในครั้งเดียว

  “อะ.. ภัทร ภัทรรักคุณเยอะ ๆ นะ อื้อ” เสียงหวานเอ่ยขอทันทีเมื่อภีมภัทรเริ่มขยับกาย คนโถมกายโน้มใบหน้าลงไปคลอเคลียเข้าที่อกบางอีกครั้ง ไม่วายจะรัวลิ้นลงบนยอดอกสีชมพูหวานที่น่าลิ้มลอง

  “อืม.. คุณ” ภีมภัทรครางต่ำ ควงเอวสอบเน้นย้ำส่วนนั้นเข้าไปอย่างช้า ๆ ก่อนจะเร็ว และแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ ซึ่งเจ้าคุณเองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

  “อื้อ.. อ๊า”

  “น่ารัก คุณน่ารักมาก” เด็กหนุ่มว่าพลางกระแทกส่วนล่างเข้าไปไม่ยั้ง เจ้าคุณที่ถูกรุกรานช่วงล่างรวมถึงการที่ถูกช่วงชิงริมฝีปากไปครอบครองร้องครางไม่ขาดปาก มันจะเป็นการแสดงความรักครั้งแรกระหว่างพวกเขาที่งดงามที่สุด

  “ภัทร คุณ- อ๊า ไม่ไหวแล้ว” เสียงเนื้อกระทบกันระรัวขึ้นเมื่อเจ้าคุณเอ่ยประโยคนั้น ภีมภัทรเร่งกระแทกกายเข้าไปย้ำ ๆ ที่ช่องทางหวานสด 

  “อ่า เจ้าคุณ” เสียงครางทุ้มต่ำดังประสานเสียงขึ้นพร้อมกับเจ้าคุณ เจ้าคุณปลดปล่อยออกมาหลังจากที่ภีมภัทรกระแทกกายเข้ามาเป็นครั้งสุดท้าย เช่นเดียวกับภีมภัทรที่ปลดปล่อยเข้าไปภายในตัวของแฟนหนุ่ม จนเจ้าคุณรู้สึกถึงความร้อนรุ่มที่เอ่ยทักอยู่ที่ช่องทางด้านหลัง

  “ฮ.. แฮ่ก” เจ้าคุณหายใจหอบถี่เมื่อเกมรักครั้งนี้จบลง ภีมภัทรค่อย ๆ ถอดแก่นกายออกแล้วโน้มใบหน้าลงไปจูบขอบคุณคนรักของตนอย่างโหยหา

  “เจ็บมากไหม” ภีมภัทรเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เจ้าคุณปรือตามองเขาอย่างเหนื่อยอ่อน แต่เชื่อสิว่าภีมภัทรมองว่ามันเซ็กซี่มากกว่า

  “นิดนึง เธอดุอะ” เจ้าคุณตอบเสียงแผ่ว ส่งมือไปลูบผมภีมภัทรเล็กน้อยแล้วส่งยิ้ม ภีมภัทรยกยิ้มขึ้นกับประโยคนั้น

  “ภัทรรักคุณนะ” เข้าโน้มใบหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูของเจ้าคุณ

  “ขอภัทรรักคุณอีกหน่อยได้ไหม”

 

—

• ฝากกลับไปคอมเมนต์ขอฟีดแบคหรือจะสกรีมในแท็กทวิตเตอร์เหมือนเดิมก็ได้นะคะ รักเสมอ

เปิดวาร์ป #เจ้าคุณวูบ http://www.joylada.com/story/5af28c03c9047a0001560739


มาสุ พี่บอกแล้วว่าอย่าเข้าสิงน้องภัทรของพี่ไง !!!!